摘要:Zarówno XIX, jak i XX stulecie mo¿na nazwaæ epok¹ hegemonii metropolii. Dynamika procesów urbanizacji miast amerykañskich i niektórych europejskich przybra³a charakter gwa³townego, a czasem nawet niekontrolowanego wzrostu. Badacze miasta zaliczani do szko³y chicagowskiej twierdzili, ¿e procesy koncentracji s¹ atrybutem miasta i naturalnym jego korelatem. Wynikaj¹ one z rywalizacji jednostek i grup o najdogodniejsze i najbardziej wartooeciowe obszary w przestrzeni miejskiej, poniewa¿ liczba tych miejsc jest ograniczona. W wyniku skupiania siê ludzi i instytucji o podobnych cechach w poszczególnych rejonach miasta, zyskuj¹ one charakter jednorodny. Strefy te nazwane zosta³y przez Ernesta W. Burgessa strefami koncentrycznymi. Szczególnym przypadkiem koncentracji jest segregacja prowadz¹ca nawet do bezwzglêdnej jednorodnooeci poszczególnych dzielnic miasta pod wzglêdem cech etnicznych i/lub spo³ecznych jednostek1. Wspó³czeoenie mo¿emy mówiæ o wykszta³ceniu siê w mieoecie ró¿norodnych przestrzeni, zamkniêtych enklaw, homogenicznych oerodowisk, których podstaw¹ s¹ pe³nione przez dan¹ dzielnicê funkcje