Ishemijska bolest mozga predstavlja klinički entitet sa vjerovatno najsloženijom etiopatogenezom u humanoj medicini. Složenost i beskrajna isprepletenost patofizioloških procesa diktiraju i planiranje terapijskog programa koji, po logici ovakvog slijeda patofizioloških događaja, mora biti multitopan, odnosno višeznačan. U skladu sa prodorima u poznavanju etiologije, patogeneze i patofiziologije IBM poslednjih godina smo svjedoci značajnih prodora u dijagnostici ključnih poremećaja odgovornih za nastanak IBM, ali i patoloških događaja koji prate razvoj same bolesti i predstavljaju markere povećanog rizika ponavljanih epizoda ishemije moždanog parenhima. U tom smislu endovaskularne tehnike, sem značajnih dijagnostičkih informacija vezanih za ishemijsku bolest mozga, sa modalitetima kombinovanih terapijskih procedura (agensi protiv vazospazma, trombolitička sredstva) postaju značajan dio terapijskog programa ishemijske bolesti mozga u strogo definisanim i selekcionisanim grupama bolesnika.