出版社:Zavod za zaštitu spomenika kulture grada Beograda
摘要:Proučavanje arhitekture zdravstvenih objekata zahteva, pored poznavanja istorijsko-arhitektonske materije, elementarno znanje o zdravstvenim okolnostima i eventualno prirodi određenih bolesti u periodu kada se posebni zdravstveni objekat gradi. Posebnu pojavu u istoriji arhitekture zdravstvenih ustanova predstavljaju antituberkulozni sanatorijumi i dispanzeri. Da bi njihovo projektovanje bilo moguće, arhitekta je morao odlično poznavati prirodu tuberkulozne bolesti, čije lečenje je umnogome diktiralo i arhitekturu samog lečilišta. Epidemija tuberkuloze svoj poslednji vrhunac doživljava početkom i sredinom dvadesetog veka, kada je širom Evrope izgrađen veliki broj antituberkuloznih sanatorijuma. Na našim prostorima, epoha izgradnje antituberkuloznih lečilišta započinje nakon Drugog svetskog rata, kada nemali broj arhitekata biva angažovan na njihovom projektovanju. U ovaj posleratni zdravstveno-preventivni zamah biva uključen i arhitekta Milorad Pantović, projektujući antituberkulozni dispanzer u Mladenovcu.
其他摘要:Study of healthcare architecture requires background knowledge of the subject but also a basic knowledge of the overall healthcare situation and, possibly, of the nature of particular diseases at the time a particular facility was built. Sanatoria constitute a distinctive phenomenon in the history of healthcare architecture. Designing them required knowledge of the nature of the disease and treatment regimens. Tuberculosis saw its last surge in the first half of the 20th century, when a number of sanatoria were built across Europe. The era of systematic tuberculosis prevention and treatment facilities in Serbia began after the Second World War. One of the architects engaged in designing such facilities was Milorad Pantović who designed the antituberculosis dispensary in Mladenovac.