摘要:Boże dobry, co się dzieje w człowieku, że więcej cieszy się ze zbawienia duszy bliskiej zguby i z większego wyrwanej niebezpieczeństwa niż ze zbawienia tej, która zawsze rokowała nadzieję albo w mniejszym była niebezpieczeństwie? A przecież i Ty, Ojcze miłosierny, więcej się radujesz „z jednego grzesznika czyniącego pokutuję, jak z dziewięćdziesięciu i dziewięciu sprawiedliwych, którzy pokuty nie potrzebują”1. A także cieszymy się wielce, gdy słyszymy, z jaką radością odnosi pasterz na ramionach zbłąkaną owcę i jak cieszy się wraz z sąsiadkami niewiasta, odnosząca znalezioną drachmę do skarbca Twego, a radość wyciska łzy w uroczystość domu Twego, gdy się czyta o młodszym synu Twoim, „iż był umarł, a ożył, zaginął był, a odnalazł się”. Radujesz się zaiste w nas i w aniołach swoich świętych świętą miłością. Albowiem Ty zawsze jesteś ten sam, ponieważ rzeczy, które ani są wieczne, ani są jednakie, znasz wszystkie zawsze i jednako (Rozdział 8.3.6, s 150-151).