摘要:Jugoslavija je jedna od retkih socijalističkih zemalja u kojoj je pored planskog u značajnoj meri izgrađivan i tržišni mehanizam funkcionisanja. Najozbiljniji pokušaj prelaska na tržišnu privredu je učinjen donošenjem mera Privredne reforme iz 1965.godine.Zbog brojnih razloga reformski kurs liberalizacije tržišta,šireg uključivanja u međunarodnu podelu rada i ekspanzije izvoza je ubrzo suspendovan,ustupivši mesto razvoju oblikovanom na principima dogovorne ekonomije.Donošenjem Zakona o udruženom radu iz 1976.godine,i tzv."ourizacijom"privrede na drastičan način pokidane su tehničko-tehnološke i ekonomske veze unutar industrijskih preduzeća,stvarajući istovremeno neprirodne i za život industrije neprikladne organizacione forme.Te greške su relativno brzo uočene,i u normativnom smislu prevaziđene inauguracijom radne organizacije kao osnovnog subjekta privređivanja,ali jednom ubačeni virus dezintegracije industrije i zatvaranja u uske lokalne okvire se veoma teško uništavao.Raspad bivše SFRJ i međunarodna izolacija Jugoslavije je dovela do ponovnog uglavnom administrativnog ukrupnjavanja i centralizacije industrije,naročito formiranjem javnih preduzeća u državnoj svojini.