摘要:مقدمه: به دلیل رشد سریع صنایع، تماس های شغلی با ترکیبات آلی فرار روز به روز در حال افزایش است که به جهت داشتن اثرات سوء بر روی انسان می بایست جهت کنترل آنها اقدام نمود. بنابراین هدف از این مطالعه مقایسه میزان ظرفیت جذب زایلن در دو نوع جاذب دیاتومیت دارای نانو ذرات دی اکسید روی و بدون آن میباشد. مواد و روشها: بعد از اصلاح شیمیایی و حرارتی دیاتومیت توسط هیدروکلریک اسید 1 مولار آزمایشات جذب بر روی دو نوع دیاتومیت تثبیت شده با نانو ذرات دی اکسید روی و بدون نانو ذرات انجام شد. ایزوترم های جذب برای بررسی ظرفیت جذب زایلن و مطابقت داشتن آنها با الگوی آیوپاک مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز داده ها با دستگاه phocheck tiger انجام گرفت. نتایج: بوسیله آنالیز BET مشخص شد که جاذب دیاتومیت دارای نانو ذرات نسبت به جاذب دیاتومیت بدون آن مساحت سطح ویژه کمتری دارد. تستSEM و آنالیز EDX حاکی از این است که ذرات ZnO بر روی جاذب تثبیت شده اند. میزان ظرفبت جذب زایلن بعد از اصلاح با نانو ذرات از 1.64 به 2.6 میلی گرم به گرم افزایش داشت و زمان نقطه شکست بعد از اصلاح با نانو ذرات از 18 به 14 دقیقه کاهش یافت. نتیجهگیری: اصلاح دیاتومیت با نانو ذرات Zno باعث افزایش میزان ظرفیت جذب شده و به عنوان کاتالیستی مناسب جهت حذف آلایندههای آلی فرار پیشنهاد می شود.
其他摘要:Introduction: Rapid growth of industries-has led to increase in occupational exposures to volatile organic compounds, so because of having adverse effects on humans, controlling of these compounds are essential. The aim of study was to compare the xylene adsorption capacity in two types of diatomite adsorbent with and without zinc oxide nanoparticles ….. Methods: After chemical and thermal modifying the diatomite by 1 M hydrochloric acid, absorption experiments were performed on two types of diatomite with nanoparticles zinc dioxide and without nanoparticles. Adsorption isotherms were investigated to evaluate the xylene adsorption capacity and to match them with the IUPAC model. Data analysis was performed by phocheck tiger device Results: By the BET analysis, it was found that diatomite with nanoparticle had less Special surface area than diatomite without it. SEM and EDX analysis indicate that ZnO particles are immobilized on the adsorbent. Xylene absorption capacity after modifying with nanoparticles increased from 1.64 to 2.6 mg / g, and breakthrough time after modification with nanoparticles decreased from 18 to 14 minutes. Conclusion: The modification of diatomite with ZnO nanoparticles increases the absorbance capacity and it can be used as an appropriate catalyst for the removal of volatile organic pollutants.
关键词:volatile organic compounds;diatomite adsorbent; xylene capacity; zinc oxide nanoparticles;ترکیبات آلی فرار، جاذب دیاتومیت، ظرفیت جذب زایلن، نانوذرات اکسید روی