摘要：زمینه و هدف: روش ارزیابی ریسک ارگونومی پوسچرال(PERA) یک روش ارزیابی ارگونومیک است که با تمرکز بر آنالیز پوسچرهای پرتنش در قالب آنالیز وظیفه به شناسایی منشأ ریسک چرخه‌های کاری می‌پردازد. از آنجایی که این ابزار توانایی کشف منشأ ریسک ارگونومیکی در چرخه‌های کاری را دارد، این مطالعه درصدد آن است که از روش ارزیابی ارگونومیک PERA به عنوان یک ابزار تجزیه و تحلیل ارگونومیک در راستای طراحی مجدد وظیفه، در یک کارخانه تولید خوردو استفاده کند و کاربردهای بیشتر آن را مورد بررسی قرار دهد. روش بررسی: در مطالعه حاضر تعداد 12 چرخه کاری شامل 78 وظیفه کاری در یک صنعت مونتاژ خودرو مورد ارزیابی قرار گرفتند. هر کدام از وظایف کاری به‌طور مجزا از لحاظ پوسچر بدنی، نیروی اعمالی و مدت زمان، تکرار و ارتعاش با استفاده از روش‌های PERA، ManTRA و مدل مکعب ارزیابی شدند. در هر چرخه کاری، آن دسته از وظایفی که بیشترین امتیاز خطر را داشتند به عنوان پر‌ریسک‌ترین قسمت‌های کار شناخته شده و در فرایند طراحی مجدد، برای اصلاح مورد توجه قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهند که اغلب چرخه‌های کاری پرریسک بوده و در این وظایف، مدت زمان پوسچرهای پرخطر به ترتیب برای شانه‌ها، آرنج‌ها و سرو گردن بیشترین بوده است. همچنین به منظور اصلاح کار، قسمت‌های پرخطر هر چرخه کاری شناسایی و به ترتیب اولویت‌بندی شدند. نتیجه‌گیری: نتایج کلی این مطالعه نشان می‌دهد، در حالیکه تمرکز روش‌های متداول ارگونومی بر سطح ریسک کلی هر یک از اندام‌های بدن بوده و لذا راه کارهای پیشنهادی طبق نتایج آن‌ها به صورت کلی و برای کل چرخه کاری خواهد بود، روش PERA علاوه بر ارزیابی ریسک‌های پوسچرال بدن برای هر قسمت از یک چرخه کاری، می‌تواند به عنوان ابزاری نظام‌مند در آنالیز وظایف پیچیده و تعیین منشاء خطر چرخه‌های کاری نیز مورد استفاده قرار گیرد. درنتیجه، یافتن راه حلی مناسب در طراحی مجدد شغل جهت اصلاح یک چرخه کاری، تنها با تمرکز بر قسمت‌های استرس‌زای آن بسیار اثربخش‌تر خواهد بود.
其他摘要：Background and aims: Postural Ergonomics Risk Assessment (PERA) is an ergonomic assessment method to detect the major causes of the cyclic work by focusing on the stressful postures analysis in the form of a task analysis. Because of its ability to detect the ergonomic risk sources in work cycles, this study aims to use this method as a systematic ergonomic analysis tool in order to redesign the tasks in an automotive company and examine its further applications. Methods: In the present study, 12 repetitive work cycles consisting of 78 tasks were evaluated in a vehicle assembly. Each task was analyzed separately in terms of posture, force, duration, repetition and vibration using PERA, ManTRA and cube model. Those sub-tasks, in each cycle, which had the highest risk score were identified as the most risky part of the work cycle and considered in the job redesign process. Results: The results show that most of the work cycles are at high-risk level of which shoulders, elbows and head/neck had the most duration of the stressful postures respectively. Also the high-risk tasks in each work cycle were identified and prioritized to be corrected. Conclusion: The results of this study indicate that the common ergonomic risk assessment methods focus on risk level of each body region and therefore the corrective actions would be taken generally, while PERA method is not only capable to assess the body’s postural risks, but also a systematic tool to analyze the complicated tasks and detect the risk sources of a work cycle by breaking it down into its sub-tasks. So it could be more efficient, in job redesign, to figure out some way to modify the work cycle just by focusing on those stressful parts.
关键词：ارزیابی ریسک ارگونومی; روش PERA; تجزیه و تحلیل وظیفه; طراحی مجدد شغل
Loading...
