زمینه و هدف: استرس حرارتی یکی از مهمترین مخاطرات شغلی تهدید‌کننده‌ی سلامتی کارکنان در بسیاری از محیط‌های کاری است که در صنایع دارای فرآیندهای گرم نظیر صنعت لاستیک‌سازی اهمیت بیشتری دارد. بنابراین کنترل این عامل زیان‌آور شغلی، یکی از اقدامات ضروری و اولویت‌های مدیران این صنایع محسوب می‌شود. مطالعه حاضر، با هدف شناسایی و اولویت‌بندی راهکارهای کنترل استرس گرمایی با استفاده از روش دلفی و روش ترکیبی تحلیل سلسله مراتبی فازی و تاپسیس در کارخانه صنعت لاستیک‌سازی انجام شد.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک پژوهش مقطعی و کیفی می‌باشد که در سه مرحله‌ وابسته به هم انجام شد. در مرحله‌ی اول مهمترین معیارها و راهکارهای کنترل استرس گرمایی در صنعت لاستیک‌سازی با استفاده از روش دلفی شناسایی و غربالگری شد. در مرحله‌ی دوم معیارهای شناسایی شده با استفاده از روش تحلیل سلسه مراتبی فازی وزن دهی و در مرحله ‌ی آخر، راهکارهای کنترلی بر اساس روش تاپسیس اولویت‌بتدی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزارهای  Excelو Super decision انجام شد.
یافته ها: نتایج مقایسه زوجی معیارها با روش تحلیل سلسله مراتبی فازی نشان داد معیار کارآیی روش با وزن نسبی 141/0 در بین معیارهای مورد بررسی بیش‌ترین اهمیت دارد. همچنین نتایج نهایی مطالعه نشان داد که در بین راهکارهای کنترلی مورد بررسی با روش تاپسیس، عایق‌گذاری یا محصورسازی نقاط دارای استرس گرمایی (مصالح عایق) با وزن نسبی 582/0، بهترین راهکار برای کنترل استرس گرمایی در صنعت لاستیک‌سازی است.
نتیجه گیری: این تحقیق یک رویکرد تلفیقی از روش‌های دلفی و تحلیل سلسله مراتبی فازی و تاپسیس را به منظور انتخاب بهترین راهکارهای کنترل استرس گرمایی در صنعت لاستیک سازی پیشنهاد می‌کند. نتایج این تحقیق می‌تواند به عنوان راهنمایی برای اخذ تصمیمات علمی و انتخاب استراتژی مناسب برای کنترل استرس گرمایی در صنعت لاستیک‌سازی مورد استفاده قرار گیرد.

Background and aims: Heat stress is one of the most important occupational hazards that threaten the health of employees in many workplaces. This hazard is more important in the industries with hot processes, such as rubber industry. Therefore, control of this harmful agent is one of the essential measures and priorities of manager in these industries. The purpose of this study was to identifying and ranking the strategies of control exposure to heat stress using the Delphi method and the combination of FAHP and TOPSIS approach in the rubber industry.
Methods: This qualitative cross-sectional study was carried out in three stages. In the first step, the most important criteria and control measures of heat stress (alternatives) in the rubber industry were identified using the Delphi method. In the second stage, the criteria were weighted using the FAHP technique. Finally, alternatives were prioritized based on the TOPSIS method. Data analysis was performed using Excel and Super Decision Software.
Results: The results of the paired comparison of the criteria with the FAHP technique showed that the “efficiency of control measure” was most important criteria with a relative weight of 0.141. Also, the final results of the study showed that among all control measures of heat stress in the rubber industry, “insulating or enclosing of heat source (insulation materials)” is the best with a relative weight of 0.582.
Conclusion: This study propose the integrated approach of Delphi, FAHP and TOPSIS in order to select the best strategies for controlling heat stress in the rubber industry. The results of this research can be used as the guidance for managers to making the scientific decisions and selecting the appropriate strategy for controlling heat stress in the rubber industry.
Keywords: Heat stress, Ranking the control measures, Rubber industry, Fuzzy AHP and TOPSIS