摘要:مقدمه: یکی از عوامل کلیدی و مهم در مدیریت دانش، توانایی سازمانها در به اشتراکگذاری دانش است. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت اشتراکگذاری دانش و عوامل مؤثر بر آن در معاونت آموزشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران در سال 1394 انجام شد. روشها: پژوهش حاضر مطالعه توصیفی مقطعی است که در سال 1394 انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل کلیۀ کارکنان شاغل در معاونت آموزشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و نمونهها به روش سرشماری وارد مطالعه شدند (280 نفر). دادههای مربوط به اشتراکگذاری دانش با استفاده از پرسشنامه محققساخته در 5 بٌعد عوامل انسانی، عوامل فرهنگی، عوامل ساختاری، راهبردهای رهبری و سیستم و فناوری (در مجموع46 سؤال)، به صورت مقیاس لیکرت 5 گزینهای جمعآوری گردید. تحلیل دادهها با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. نتایج: درنهایت234 نفر با تکمیل پرسشنامه در مطالعه شرکت کردند (نرخ پاسخگویی5/83 %). میانگین نمره ابعاد 5گانه تسهیم دانش به ترتیب عوامل ساختاری 46/0±7/2، راهبردهای رهبری 54/0±66/2، سیستم و فناوری 44/0±59/2، عوامل فرهنگی 51/0±47/2 و عوامل انسانی 52/0±46/2 به دست آمد. گویه "دریافت پاداش در مقابل اشتراکگذاری دانش" با میانگین 73/1 و انحراف معیار 82/0 کمترین نمره و گویه "بدون مشکل بودن سرعت تبادل دانش و اطلاعات موجود میان واحدها/قسمتهای سازمان" با میانگین 61/3 و انحراف معیار 97/0 بالاترین نمره در میان تمام گویههای مطالعه تعیین شد. تنها میان متغیر سابقه کار با اشتراکگذاری دانش ارتباط معناداری به دست آمد (05/0> P ). نتیجهگیری: از آنجایی که عوامل انسانی و فرهنگی کمترین نمره در میان حیطههای مورد بررسی را به خود اختصاص داد، تقویت این ابعاد ضروری است. اصلاح ساختار فرهنگی در سطح معاونت از طریق اهمیت به اشتراکگذاری دانش به نظر میرسد راه حل مناسبی برای استفاده مؤثر وکارا از این قابلیت باشد. در این زمینه در نظر گرفتن مشوقها جهت حضور و فعالیت داوطلبانه کارکنان پیشنهاد میگردد.
其他摘要:Introduction : One of the key factors in knowledge management is the organizations’ ability to share knowledge. The purpose of this paper was to examine the status of and factors affecting knowledge sharing in Deputy of Education in Iran’s Ministry of Health and Medical Education in 2016. Methods : This descriptive cross-sectional study was carried out in 2016. Research population consisted of all of the staffs in the Deputy of Education in the Ministry of Health and Medical Education, and the sample was formed by means of census method (280 people). Data about knowledge sharing were gathered by a researcher-made five-point Likert scale questionnaire which measured five dimensions: human factors, cultural factors, structural factors, leadership strategies, and system and technology (total=46 items). Spearman correlation coefficient was used to analysis the data. Results: A total of 234 people answered the questionnaire and participated in the study (response rate: 83.5%). The mean scores of the five dimensions were respectively obtained for structural factors (2.7±0.46), leadership strategies (2.66±0.54), system and technology (2.59±0.44), cultural factors (2.47±0.51), and human factors (2.46±0.52). The item “to get rewarded in exchange for knowledge sharing” with the mean score 1.73±0.82 had the lowest score and the item “no problem in the rate of available knowledge and information exchange between units/parts of the organization” with the mean score 3.61±0.97 had the highest score among all of the items. A significant relationship was only found between the variable of work experience and knowledge sharing. (p˂0.05). Conclusion : Since human and cultural factors were given the lowest scores among the examined dimensions, it is necessary to strengthen these dimensions. Improving the cultural structure in the Deputy of Education through emphasis on knowledge sharing seems to be an appropriate solution for effective and efficient use of this capability. Accordingly, offering incentives for staff’s voluntary participation and activities is recommended.
关键词:اشتراکگذاری دانش; انتقال دانش; معاونت آموزشی; وزارت بهداشت; درمان و آموزش پزشکی; ایران
其他关键词:Knowledge Sharing; Knowledge Transfer; Deputy of Education; Ministry of Health and Medical Education; Iran.