اگر چه متنوع‌سازی مناسب در سبد سرمایه‌گذاری از جمله مهم‌ترین ویژگی‌های صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک است اما امروزه با ظهور صندوق‌هایی روبرو هستیم که با تمرکز بیشتر در یک صنعت و به تبع آن کاهش هزینه‌ها و افزایش ریسک، بازدهی‌های بیشتر را به مشتریان خود پیشنهاد می‌کنند. در ادبیات موضوع تعریف کمی دقیق و مناسبی برای تعیین بخشی بودن صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و توضیح کارکرد و هدف این نوع خاص از صندوق‌ها، ارائه نگردیده است. این مقاله ابتدا با تعریف یک درخت تصمیم، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک موجود در جامعه آماری را به چهار گروه تقسیم و با ساخت سبدی از صندوق‌های موجود در هر گروه و رسم منحنی کارایی برای هر گروه، افزایش بازده و ریسک در گذار به ویژگی بخشی بودن را نشان می‌دهد. در آخر با محاسبه بتا و نوسان‌پذیری به عنوان معیارهایی از ریسک برای نمونه‌ای از صندوق‌های موجود در هر گروه، نشان می‌دهد که ویژگی بخشی بودن باعث افزایش ریسک و به ویژه ریسک غیرسیستماتیک می‌گردد.

Although appropriate diversification is one of the most important features of mutual funds, but nowadays we are faced with funds with more focusing on one industry and consequently decrease costs and increase the risk, which offer higher returns to their customers. An accurate quantitative and appropriate definition for sector funds and their function and purposes has not yet been presented in literature. This article firstly, classifies mutual funds of the statistical society into four groups by defining a decision tree, and by makeing fund of funds and drawing efficient frontiers for each group finds that return and risk increase as sectoral property increases. Finaly, by calculating volatility and beta as risk benchmarker for samples of funds of each group finds thaat sectoral property causes increasing of risk specially nonsystematic risk..