文章基本信息

标题：بررسی حداکثر ظرفیت هوازی (VO2max) و عوامل مرتبط با آن در آتش‌نشانان
其他标题：Investigation of Maximal Aerobic Capacity and Associated Factors in Firefighters
本地全文：下载
作者：M Firoozeh ; M Saremi ; A Maleki 等
期刊名称：Iran Occupational Health
印刷版ISSN：1735-5133
电子版ISSN：2228-7493
出版年度：2015
卷号：12
期号：3
页码：15-26
语种：Persian
出版社：Tehran University of Medical Sciences
摘要：زمینه و هدف: حداکثر میزان اکسیژن مصرفی افراد نمودی بارز از توانایی انجام کار جسمانی در آنهاست. بدین ترتیب، در مشاغل با نیازهای فیزیکی سنگین مانند آتش‌نشانی، ارزیابی‌های دقیق ظرفیت هوازی کارکنان برای اطمینان از توانایی جسمانی و متناسب بودن آنان با شغل خود ضروری است. این پژوهش با هدف بررسی حداکثر ظرفیت هوازی و عوامل مرتبط با آن در آتش‌نشانان انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه‌ توصیفی تحلیلی مقطعی، 31 نفر از کارکنان عملیاتی آتش‌نشانی تهران به صورت تصادفی ساده از ایستگاه‌های آتش‌نشانی مستقر در شهر تهران انتخاب شدند و پرسشنامه‌ اطلاعات دموگرافیک- شغلی و آزمون تست پله ‌توکسورث و شهنواز بکار برده شد. برای تحلیل داده‌ها، از نرم‌افزار SPSS19و روش‌های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها: میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی در آتش‌نشانان مورد بررسی ml/kg/min 28/3± 18/36 بود. حداکثر ظرفیت هوازی با وزن همبستگی معکوس معنادار داشت (43/0-= r، 017/0= P) اما ارتباط بارزی بین وضعیت تأهل، داشتن شغل دوم، داشتن سابقه‌ استعمال دخانیات، قد، گروه سنی، شاخص توده‌ بدنی و سمت در بخش عملیاتی با حداکثر ظرفیت هوازی در سطح 5 درصد وجود نداشت. نتیجه گیری: حداکثر ظرفیت هوازی آتش‌نشانان در مطالعه‌ حاضر بر اساس مقادیر معیار حداکثر ظرفیت هوازی در طبقه متوسط (برای گروه سنی 29-20 سال، در محدوده ml/kg/min 42-34، برای گروه سنی 39- 30 در محدوده ml/kg/min 38- 31 و برای گروه سنی 49- 40 در محدوده ml/kg/min 35-27) قرار دارد و از مقادیر گزارش شده در بسیاری از گروه‌های شغلی دیگر بالاتر بوده، ولی در مقایسه با نتایج مطالعات انجام شده بر آتش‌نشانان در سطح جهان کمتر بود؛ از این‌رو توجه اکید بر افزایش توان هوازی آنان با توجه به اهمیت شغل آتش‌نشانی توصیه می‌گردد. همچنین، انجام مطالعات مشابه با دیگر روش‌های سنجش حداکثر ظرفیت هوازی نظیر استفاده از تردمیل و دوچرخه و مقایسه نتایج با تست پله پیشنهاد می‌گردد.
其他摘要：Background and aims: Maximal oxygen uptake (VO₂max) represents physical work capacity. Therefore in physically demanding jobs like firefighting, precise evaluation of employees' aerobic capacity is critical in order to ensure their physical capabilities and fitness for work duties. The aim of this study was to evaluate the maximal aerobic capacity and its associated factors in firefighters. Methods: In this cross-sectional, descriptive, analytical study, 31 firefighters from suppression division of Tehran Fire Department were selected randomly. Socio-demographic questionnaire and also Tuxworth and Shahnavaz step test method were applied as research tools. Data were analyzed using descriptive and inferential statistics via SPSS19 software. Results: The obtained results showed that the mean VO₂max in firefighters was 36.18 ± 3.28 ml/kg/min. VO₂max had a significant negative correlation with weight ( P=0.017, r= -0.43 ). There was no significant relationship between VO₂max and marital status, having another job, smoking status , height, age group, BMI, and job title (α= 0.05). Conclusion: The mean value of VO₂max in firefighters was determined to be at average level according to its norm values (34- 42 ml/kg/min for age group of 20- 29 years old, 31- 38 ml/kg/min for 30- 39 years old and 27- 35 ml/kg/min for 40- 49 years old), and higher than the other job groups' reported values in other studies but, in comparison with firefighters of other countries, their VO₂max was less. Due to the importance of firefighters' job and according to the results of our study, making effort to enhance firefighters' VO₂max is really important. In addition, conducting similar research using other methods for evaluating VO₂max such as treadmill and ergo cycle is suggested.
关键词：حداکثر ظرفیت هوازی; آتش نشانان; ویژگی های دموگرافیک.
其他关键词：Maximal Aerobic Capacity (VO2max); Firefighters; Demographic variables.