摘要:مقدمه: صلاحیت بین فرهنگی به عنوان جزیی بنیادی از حرفهایگرایی (Professionalism)، در حوزه علوم پزشکی به دلیل تنوع فرهنگی مراجعین (به خصوص دانشجویان و بیماران) جایگاه منحصر به فردی دارد. با وجود اهمیت فراوان این صلاحیت هنوز ابعاد آن در کشور ناشناخته مانده است. لذا در این مطالعه به تبیین صلاحیت فرهنگی، اهمیت آن در جامعه پزشکی، چگونگی سنجش و آموزش آن و جایگاه آن در ایران پرداخته شده است. روشها: دراین مقاله مروری ابتدا منابع کتابخانهای و اینترنتی مختلف نظیر سایتهای sceince direct، magiran، SID، pub med، Proquest با کلید واژههای فارسی و انگلیسی صلاحیت بین فرهنگی، سنجش، آموزش و اعضای هیأتعلمی به صورت ترکیبی و مجزا جستجو و پس از مرور مقالاتی که با موضوع ارتباط بیشتری داشتند، انتخاب و مطالب آنها استخراج شد. نتایج: از مجموع 131 مقاله بررسی شده مستندات 68 مقاله مرتبط و معتبر استخراج شد. با توجه به ابعاد مختلف موضوع، در سه طبقه،"اهمیت صلاحیت بین فرهنگی، آموزش صلاحیت بین فرهنگی و ارزیابی صلاحیت بین فرهنگی" دستهبندی گردید . صلاحیت فرهنگی مجموعهای از دانش، نگرش و رفتارهای مناسب است که همراه با هم به کار میروند و فرد را قادر میسازند تا به طور مؤثر در شرایط متفاوت فرهنگی کار کند. در حوزه مراقبت، پیوند واضحی بین صلاحیت فرهنگی، بهبود کیفیت، پیشرفت پیامدهای سلامتی و حذف نابرابریهای قومی وجود دارد. در حوزه آموزش، یک دانشکده مناسب از نظر فرهنگی، مکانی است که برای توسعه فردی دانشجویان فرصتی ارائه داده و امکان توسعه گروههای مختلف فرهنگی را تسهیل نماید. بنابراین مدرسان علوم پزشکی باید نگرش، رفتار و دانش چند فرهنگی به منظور پاسخگویی مناسب به تنوع فرهنگی مراجعین (به خصوص دانشجویان و بیماران) داشته باشند. نتیجهگیری: با توجه به این که متغیرهای فرهنگی در کشور ما متأثر از عوامل گوناگونی است، ضروری است که این پدیده در شرایط فرهنگی ما بررسی شود و در خصوص راهکارهای آموزشی و سنجش آن در اساتید و دانشجویان برنامهریزی جامعی صورت گیرد.
其他摘要:Introduction: Cross-cultural competence as a core component in professionalism has a unique role in medical sciences due to cultural diversity clients (especially university students and patients). Despite its importance, yet many aspects of this competence are unknown in our country. Therefore this paper presents a review of cultural competence, its significance in the medical community, and its position in Iran as well as how it is assessed and educated. Methods: In this review article, we searched in library and electronic resources such as Sceince Direct, Magiran, SID, PubMed, and Proquest. Keywords used were cross-cultural competence, assessment, education, and faculty members, both alone and in combination. All documents were reviewed. Then relevant documents were selected and the related content and information were extracted. Results: Out of 131 investigated articles in total, documents of 67 relevent and credible articles were obtained. With regard to the diversity of the aspect of this subject, articles were classified in three categories of “importance of cultural competence”, “cultural competency education,” and “cultural competency assessment”. Cultural competence is a set of congruent behaviors, attitudes, and policies that come together and enable the person to work effectively in cross-cultural situations. In the care area, there is an obvious link between the cultural competence, quality improvement, health outcomes enhancement, and elimination of ethnic inequalities. In the education area, a culturally competent school is a place wherein new opportunities are provided for students in support of individual development as well as different cultural groups. Therefore medical educators must have multicultural attitude, behavior, and knowledge to help different types of clients (especially students and patients) appropriately. Conclusion: Since cultural variables are affected by various factors in our country, it is necessary to investigate this phenomenon in our own cultural setting. Moreover, a comprehensive plan must be developed for its educational strategies and assessment among faculty members and students.
关键词:صلاحیت فرهنگی; صلاحیت بین فرهنگی; ارزیابی صلاحیت فرهنگی ;آموزش چند فرهنگی; آموزش علوم پزشکی
其他关键词:Cross-Cultural competence; Cultural competence; Multicultural education; Medical sciences