标题:تعیین نقش اهداف پیشرفت در میانجیگری رابطه ساختار ارزشیابی کلاسی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان: یک مطالعه توصیفی
其他标题:Determining the Role of Achievement Objectives in Mediating the Relationship between Classroom Assessment Structure and Academic Achievement: A Descriptive Study
摘要:مقدمه: محیط و ادراکات ناشی از آن نقش مهمی در عملکردها و فرایندهای تحصیلی دارد و بررسی این گونه روابط برای بهبود فرایند آموزش و پرورش بسیار مهم است. لذا پژوهش حاضر به منظور تبیین رابطه ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده و جهتگیری اهداف پیشرفت با پیشرفت تحصیلی دانشجویان صورت پذیرفت. روشها: پژوهش از نوع توصیفی، همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان کارشناسی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 91-1390 بود. نمونه پژوهش تعداد 220 دانشجو بودند که به روش نمونهگیری طبقهای نسبی بر حسب جنسیت انتخاب شدند. شرکتکنندگان پرسشنامههای ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده و پرسشنامه جهتگیری هدفی میدگلی و همکاران را تکمیل نمودند. برای سنجش پیشرفت تحصیلی از نمره معدل دانشجویان استفاده شد. دادههای جمعآوری شده با استفاده از نرمافزار LISREL تحلیل شدند و از آزمونهای آماری متناسب با نوع متغیرها شامل ضرایب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر برای تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج: بین ارزشیابی کلاسی تبحرمحور و پیشرفت تحصیلی، رابطه منفی و معنادار (01/0>p، 20/0-=r) دیده شد. رابطه مثبت و معناداری بین اهداف رویکردی و پیشرفت تحصیلی (01/0>p، 24/0=p)؛ و بین اهداف تبحری و ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحرمحور (01/0>p، 21/0=r) وجود داشت. مدل علی رابطه ساختار ارزشیابی کلاسی تبحرمحور با پیشرفت تحصیلی با میانجیگری جهتگیری اهداف تبحری مورد تأیید قرار گرفت. نتیجهگیری: ساختارهای ارزشیابی کلاسی میتوانند فرایندهای هدفی پیشرفت و عملکردهای تحصیلی را تحت تأثیر قرار دهند. لذا در طراحی روشهای آموزشی باید بر نوع ارزشیابی و پیامدهای آن توجه گردد.
其他摘要:Introduction: Environment and perceptions about it play an important role in educational performance and its associated processes. Study of these relationships is valuable in educational process improvement. Therefore, this study investigated the relationship between perceived classroom assessment and achievement objectives with nursing students' academic achievement. Methods: This descriptive correlative study included undergraduate B.A students of nursing and midwifery school in Mashhad University of Medical Sciences who were enrolled within 2011- 2012. A sample (n-220) was selected through stratified random sampling based on gender. Participants completed perceived classroom assessment, and Midgly et al’s goal orientation questionnaire. Also, students' grand point averages were used to measure academic achievement. Data was analyzed using LISREL software using appropriate statistical tests according to variable types such as Pearson correlation coefficients and path analysis. Results: There was a significant negative relationship between perceived mastery classroom assessment and academic achievement (r= -0.20, p<0.01). On the other hand, a relationship was observable between approach goals and academic achievement (r= 0.24, p<0.01). Also there was a significant positive relationship between mastery goals and perceived learning-oriented classroom assessment (r= 0.21, p<0.01). The causal model about relationship between mastery based class assessment and academic achievement mediated by achievement goals orientation was confirmed. Conclusion: Structures of classroom assessment can affect objective-based achievement procedures and academic performance. Therefore the type of evaluation and its consequents should be considered in developing educational methods.
关键词:سنجش; اهداف پیشرفت; لیسانس; تحلیل مسیر و دانشجویان پرستاری