摘要:مقدمه: موفقیت آموزش مجازی بدون در نظر گرفتن دیدگاه افراد نسبت به آن، امکانپذیر نیست. با این وجود، نگرش دانشجویان در پایان یک دوره مجازی، مقولهای است که کمتر در مطالعات منتشر شده، مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه به بررسی تأثیر برگزاری یک دوره آموزش مجازی، بر نگرش دانشجویان پرستاری نسبت به آموزش مجازی و ارتباط آن با سبک یادگیری پرداخته است. روشها: این پژوهش یک مطالعه نیمهتجربی به صورت قبل و بعد، است. جمعیت هدف، دانشجویان پرستاری ترم دوم ورودی سال 88 دانشکده پرستاری و مامایی رازی دانشگاه علوم پزشکی کرمان بودند که واحد اختلالات مایعات و الکترولیتها را میگذراندند. دانشجویان به شیوهی تصادفی منظم در دو گروه آموزش مجازی و آموزش سنتی قرار گرفتند. محتوای درسی برای گروه مجازی از طریق وب سایت و برای گروه سنتی، با روش های آموزشی مرسوم در کلاس درس ارائه گردید. نگرش دانشجویان نسبت به آموزش مجازی به وسیله پرسشنامه پژوهشگر ساخته روا و پایا، و سبک یادگیری آنان توسط پرسشنامهای که در پژوهش گازیانو و لیسن استفاده شده بود، ارزیابی شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار و توزیع فراوانی) و آمارههای تحلیلی (آزمون t مستقل و t زوج، آزمون تحلیل واریانس و ضریب پیرسون) استفاده شد. نتایج: در ابتدای ترم، میانگین نمرات نگرش نسبت به آموزش مجازی، در گروه مجازی 48/0±19/3 و در گروه سنتی 33/0±21/3 بود. اختلاف میانگین نمرات دو گروه در ابتدای ترم معنادار نبود. در پایان ترم نمرات نگرش در گروه مجازی 45/0±55/3 و گروه سنتی 46/0±21/3 بود که این اختلاف میانگین از نظر آماری معنادار بود (03/0, p= 15/2t=). نتایج آزمون آنالیز واریانس ارتباطی میان سبک یادگیری و نگرش نسبت به آموزش مجازی نشان نداد(07/0p=). نتیجهگیری: شرکت در یک دوره برنامه آموزش مجازی میتواند نگرش دانشجویان شرکتکننده در این دوره را بهبود بخشد و نگرش نسبت به آموزش مجازی، در افراد با سبکهای مختلف یادگیری تفاوتی نداشت
其他摘要:Introduction: It is impossible to be successful in virtual training unless we consider individuals’ viewpoints toward it. Despite this fact, less attention has been paid to students’ attitudes at the end of a virtual course in the published studies. This study investigates the effect of a virtual training course on the students` attitudes toward virtual education and its relationship with learning styles. Methods: This was a quasi-experimental study based on pre- and post- tests. Study population included undergraduate nursing students of second semester entered to Razi Faculty of Nursing and Midwifery of Kerman University of Medical Sciences in year 2009 and were studying the course titled “fluid and electrolyte disorders”. Students were divided into two groups of traditional or virtual learning, randomly. Course content was presented to the virtual group via website while traditional group were taught in classroom. Students’ attitudes toward virtual education were collected via a researcher-made questionnaire. Their learning styles were assessed by Gaziano & Liesen questionnaire. Data was analyzed by descriptive statistics (mean, standard deviation, and frequency distribution) and analytical statistics (independent t-test and paired t). Results: Before training, the mean score (out of 5) of attitude toward virtual education was 3.19±0.48 in virtual group and 3.21±0.33 in traditional group the difference between mean scores was not significant. At the end of the semester, the score was 3.55±0.45 for virtual group and 3.21 ± 0.46 for traditional group which showed a statistically significant difference (p=0.03, t=2.15). The results of ANOVA revealed no significant relationship between learning style and attitude toward virtual training (p=0.07). Conclusion: This study showed that passing a virtual training course could improve students’ attitudes toward virtual education. There is no difference in attitude toward virtual education among people with different learning styles.
关键词:آموزش مجازی; نگرش; دانشجویان پرستاری; سبک یادگیری; آموزش الکترونیک