摘要:مقدمه: مطالعات زیادی در زمینه محیط آموزش بالینی دانشجویان پزشکی و مشکلات مربوط به آن انجام شده است، اما تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی کمتر به عنوان یک کل مورد توجه قرار گرفته است. لذا این پژوهش با هدف جستجو، توصیف و تفسیر درک دانشجویان پزشکی از یادگیری بالینی، و در نهایت، به دست آوردن بینش عمیقتر در مورد تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی انجام شد. روشها: برای هدایت این پژوهش از رویکرد پدیدارشناسی استفاده شد. بیست نفر از دانشجویان پزشکی به صورت دو گروه متمرکز تا رسیدن به اشباع مصاحبه شدند، دادههای به دست آمده از این مصاحبهها به صورت مکتوب درآمد و با استفاده از روش ون منن مورد تجزیه و تحلیل توصیفی تفسیری قرار گرفت. نتایج: یازده مضمون از یافتهها ظهور یافت که میتوانند تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی را به تصویر کشند. این مضامین عبارتند از: ماهیت یادگیری بالینی، متعلق به گروه پزشکی نبودن، نگرانی و اضطراب ناشی از برنامه، ارتباط بین یادگیرنده و یاددهنده، متفاوت بودن بسترها و منابع یادگیری بالینی، تبدیل تواناییهای بالقوه به بالفعل، یافتن خود در محیط بالینی، جنبههای جذاب تجربه بالینی، تضاد بین کار و یادگیری، وابستگی، و آیندهنگری نداشتن یادگیری بالینی. نتیجهگیری: هر چند پدیده تجربه یادگیری بالینی، یک پدیده پیچیده است ولی مطالعه حاضر عناصر و اجزاء عمده آن را آشکار نمود و نشان داد که یادگیری بالینی، دانشجویان را به سمت تبدیل شدن به فردی حرفهای در پزشکی سوق میدهد. به کارگیری یافتهها و انجام پژوهش در زمینه مضامین ظاهر شده به منظور بررسی میزان مشکلات توصیه میشود.
其他摘要:Introduction: many studies have been conducted regarding the settings of clinical medical education and its problems, but clinical learning experiences of medical students are less studied as a whole.The aim of this study was to explore, describe and interpret medical students' perception about clinical learning in order to obtain a deep insight about their clinical learning experience. Methods: This study was conducted on phenomenological approach. Two focus groups of 20 students were hold. Data gathering continued until saturation. Transcriptions were analyzed using the Van Manen procedures. Results: Data were categorized into 11 themes: nature of clinical learning, not belonging to medical team, program-induced anxiety, communication between learner and teacher, variety of contexts and resources for clinical learning, putting potential abilities into action, discovery of self in clinical setting, conflict between work and learning, dependency, and lack of prospectus in clinical learning. Conclusion: Although, clinical learning is a complex phenomenon, this study discovered its main aspects and elements. Findings implied that clinical learning directs students toward medical professionalism. Application of results and conducting more research about discovered themes in order to assess problems are recommended.