摘要:مقدمه: علیرغم این که امروزه با پیشرفت روشهای تشخیصی و درمانی اکثر بیماران به صورت سرپایی درمان میشوند، ولی در کشور ما آموزش بیشتر در بخشهای بستری انجام میشود و به نسبت کمتری در مراکز سرپایی صورت میگیرد. با توجه به اهمیت آموزش بالینی سرپایی این تحقیق با هدف بررسی دیدگاه دانشجویان پزشکی همدان در مورد کیفیت آموزشی درمانگاهی در سال 1386 انجام گرفته است. روش: در یک مطالعه توصیفی مقطعی دیدگاه 150 کارورز و کارآموز مقطع آخر سال تحصیلی 1386 توسط پرسشنامه محققساخته روا و پایا مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها، از نرمافزار SPSS و آزمونهای آمار توصیفی استفاده شد. نتایج: در این مطالعه اغلب دانشجویان شرایط فیزیکی حاکم بر درمانگاههای آموزشی را متوسط تا خوب ارزیابی نمودند. در خصوص امکانات و تجهیزات آموزشی بیشتر نظرها حاکی از ضعف امکانات بود. برنامههای آموزشی در بیشتر موارد به صورت متوسط تا خوب وجود داشته است و اکثر دانشجویان نحوه آموزش مدرسین را خوب ارزیابی نمودهاند. همچنین مشارکت دانشجویان در آموزش درمانگاهی متوسط تا خوب ارزیابی گردیده است و در نهایت غالب دانشجویان ارزیابی آخر دوره در آموزش درمانگاهی را ضعیف قلمداد نمودهاند. نتیجهگیری: از دیدگاه دانشجویان شرایط فیزیکی درمانگاهها و عملکرد اساتید در آموزش درمانگاهی در دانشگاه علوم پزشکی همدان خوب بوده است ولی در سایر محورها دیدگاه مطلوبی از نحوه آموزش درمانگاهی ارائه شده نداشتهاند. برای ارتقای کیفیت آموزشی توجه جدی به برنامهریزیهای آموزشی در مراکز سرپایی ضروری به نظر میرسد.
其他摘要:Introduction: Nowadays along with new advances in the methods of diagnosis and treatment , most patients are treated through outpatient services. However in Iran, in spite of numerous cases of outpatient visits, most of medical education is conducted in hospital wards . This study has focused on the viewpoints of medical students of Hamadan University of Medical Sciences about the quality of outpatient clinical education settings in 2007. Method: One hundred fifty interns and stagers were studied in this descriptive – cross- sectional study by a valid and reliable researcher made questionnaire .Data were analyzed by descriptive statistical tests through SPSS. Results: Most of the students evaluated physical conditions of educational ambulatory settings, as average to good . Majority of the obtained viewpoints revealed the shortage of educational facilities and equipments. Educational programs were assessed as average to good in most of the cases ,and the teaching methods were assessed as good. Participation of the students in outpatioant education was assessed as good, while the final student assessment in ambulatory education was rated as poor. Conclusion: From the viewpoint of the students, the physical condition of the outpatient clinics and teachers’ performance in ghem has been good but the students reported the method of education in ambulatory settings as poor . It seems crucial to pay special attention to medical education programs in order to improve the learning quality in outpatient settings.