文章基本信息

标题：تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی به شیوه بازخورد ویدئویی بر قابلیت بالینی کارورزان
其他标题：The Effect of Communication Skills Training through Video Feedback Method on Interns' Clinical Competency
本地全文：下载
作者：Esmaeel Managheb ; Ahmadreza Zamani ; Behzad Shams 等
期刊名称：Iranian Journal of Medical Education
印刷版ISSN：1608-9359
电子版ISSN：1735-8892
出版年度：2010
卷号：10
期号：2
页码：164-170
语种：Persian
出版社：Isfahan University of Medical Sciences
摘要：مقدمه: با وجود توافق کلی بر مفید بودن آموزش مهارت‌های ارتباطی، چالش‌های روش شناختی در زمینه روش آموزش این مهارت‌ها وجود دارد. این مطالعه به منظور مقایسه تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی به روش بازخورد ویدئویی بر بهبود قابلیت بالینی با روش مرسوم سخنرانی انجام گرفته است. روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی، آینده‌نگر و دو سو کور در سال 1384 در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بر روی دو گروه 20 نفری از کارورزان انجام شد. هر دو گروه ابتدا آموزش به روش سخنرانی دیدند و بلافاصله از آنها امتحان OSLER (Objective Structured Long Examination Record) به عمل آمد. سپس برای گروه تجربی گارگاه بازخورد ویدئویی اجرا شد و دو ماه بعد برای هر دو گروه همان امتحان اجرا شد. نتایج با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های من- ویتنی و ویل‌کاکسون و مجذور کای تحلیل گردید. نتایج: دو گروه از نظر جنس، سن و ماه کارورزی تفاوت آماری معنی‌دار نداشتند. نمرات OSLER-I در هر دو گروه تفاوتی معنی‌دار نداشت، ولی تفاوت نمرات OSLER-II معنی‌دار بود. تفاوت نمرات OSLER-I با OSLER-II در گروه تجربی معنی‌دار و در گروه شاهد بدون معنی بود. مهارت در گرفتن شرح حال، انجام معاینه فیزیکی و تشخیص و درمان در گروه تجربی، قبل و بعد از شرکت در کارگاه تفاوت معنی‌دار داشت. نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های ارتباطی به روش بازخورد ویدئویی سبب ارتقای توانایی کارورزان در گرفتن شرح حال، انجام معاینه فیزیکی و افزایش صحت تشخیص و درمان می‌شود. ضمن تأکید بر لزوم آموزش مهارت‌های ارتباطی، روش باز خورد ویدئویی می‌تواند به عنوان یک روش آموزشی مورد توجه قرار گیرد.
其他摘要：Introduction: There are methodological challenges on the subject of communication skills training despite general agreement on its advantages. This study was performed to compare the effect of communication skills training through video feedback with the usual method of lecture. Methods: This quasi-experimental double-blind prospective study was performed on two groups of 20 interns in the year 2005 in Isfahan University of Medical Sciences. First, both groups received education through lecture and immediately were tested by OSLER (Objective Structured Long Examination Record). Then the video feedback was played for the experiment group. Two months later, the same examination was performed for the both groups. The result was analyzed by SPSS software using Mann–Whitney, Wilcoxon, and chi² tests. Results: No significant difference was observed between two groups considering gender, age, and the number of internship months. Scores achieved on OSLER-I revealed no significant difference between the two groups but, the discrepancy in OSLER-II was significant. The difference between scores of OSLER-I and OSLER-II was significant in the experiment group and insignificant in the control group. A significant difference was discovered in history-taking skill, physical examination, diagnosis, and treatment, before and after participation in the workshop in the experiment group. Conclusion: Communication skills training through video feedback improved interns' skills for history-taking and physical examination. It also enhanced the accuracy of diagnosis and treatment. Emphasizing on necessity of communication skills training, it is also recommended to pay attention to advantages of video feedback method as an educational approach.
关键词：مهارت‌های ارتباطی; بازخورد ویدئویی; قابلیت بالینی; مهارت‌های بالینی; آموزش
其他关键词：Communication skills; Video feedback; Clinical competency; Clinical skills; Education.