摘要:مقدمه: آزمون OSCE روش مناسبی برای ارزشیابی صلاحیت بالینی دانشجویان میباشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین نظرات مدرسان بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در زمینه ارزشیابی بالینی به روش OSCE صورت گرفته است. روشها: در این پژوهش توصیفی، کل اساتید بالینی پزشکی، دندانپزشکی، پرستاری و مامایی و بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کرمان جامعه مورد مطالعه بودند (266 نفر). میزان پاسخدهی 4/74 درصد بود. اطلاعات از طریق پرسشنامه پژوهشگر ساخته در 5 حیطه فرهنگی، امکانات، دانش فنی، زمان و ویژگیهای آزمون جمعآوری شد. دادهها با استفاده از شاخصهای پراکندگی و مرکزی بیان گردید و با آزمونهای آماری t، ANOVA و ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از 198 نفر شرکتکننده در پژوهش، بیش از نیمی از آنها مذکر (1/55 درصد) با میانگین سنی 07/4±8/41 بودند. بیشترین رتبه علمی را استادیاری، رشته تحصیلی را پزشکی و میزان تحصیلات (PhD، متخصص و فوق تخصص) تشکیل دادند. بیشترین موافقت مربوط به حیطه امکانات اجرایی (526/2±9/14) و کمترین موافقت مربوط به حیطه دانش فنی اجرایی (77/2±91/8) بود. بین نظرات مدرسان بر اساس متغیرهای میزان تحصیلات، رشته تحصیلی، رتبه علمی، سابقه آموزش و خدمت بالینی اختلاف آماری معنیداری وجود داشت. نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش، اگرچه موانع و مشکلاتی برای اجرای آزمون OSCE بویژه از نظر امکانات و وقتگیربودن این روش وجود دارد، اما به علت مزایا و ویژگیهای خاص این روش در ارزیابی مهارتهای بالینی، این مشکلات و نقاط ضعف قابل چشمپوشی بوده و توسعه این روش و بکارگیری آن از طریق ایجاد بستر مناسب و رفع موانع اجرایی در همه گروههای آموزشی قابل توصیه است.
其他摘要:Introduction: Objective Structured Clinical Examination (OSCE) is an appropriate method for evaluating students’ clinical competencies. This study was performed to determine the viewpoints of clinical teachers towards clinical evaluation through OSCE in Kerman University of Medical Sciences. Method: In this descriptive study, all clinical teachers in the fields of medicine, dentistry, nursing, midwifery and heath in Kerman University of Medical Sciences (N=266) were included as the study population. The response rate was 74.4%. A researcher–made questionnaire consisted of 5 domains of cultural, facilities, technical information, time, and characteristics of the test, was used for data collection. The data was analyzed using ANOVA, t-test, Spearman and Pearson correlation coefficient. Results: From 198 participants in this study, more than half of them were male (55.1%) with the mean age of 47.8±4.7. The most frequent academic rank, study discipline and university degree were assistant professor, medicine and PhD or specialty or sub-specialty, respectively. The most agreement was on the facilities domain (14.9±2.526) and the lowest agreement was related to the technical information domain (8.91±2.77). There was a difference between the viewpoints of the clinical teachers based on the variables of educational degree, discipline, academic rank, educational experience and clinical services. Conclusion: Although there are problems and barriers for performing OSCE such as lack of facilities and time consuming feature of this method, they can be handled and ignored due to the advantages of this method in clinical skills evaluation. Application of this method through providing proper grounds and overcoming its barriers is recommend for all educational programs.