هدف: هدف مطالعه کنونی بررسی ويژگي‏های روانسنجی نسخه کوتاه مقياس باورها و نگرش‏های ناکارآمد خواب در دانشجويان بود. روش: اين پژوهش از نوع مطالعات توصيفی- مقطعی است. جامعه آماری پژوهش، دانشجويان دانشگاه علوم پزشکی تهران و محل اجرای پژوهش، دانشکده‏های دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. 400 دانشجو (234 زن؛ 166 مرد؛ با ميانگين سنی 06/4±18/22) با استفاده از روش نمونه‏گيری خوشه‏ای چند مرحله‏ای انتخاب شدند. ابزارهای ارزيابی، مقياس افسردگی- اضطراب- استرس (21-DASS)، مقياس باورها و نگرش‏های ناکارآمد خواب (10-DBAS) و شاخص کيفيت خواب پيتزبورگ (PSQI) بود. جهت تعيين پايايی مقياس از روش آلفای کرونباخ و آزمون- بازآزمون استفاده شد. اعتبار سازه مقياس با استفاده از روش تحليل عاملی اکتشافی ارزيابی شد. يافته‏ها: يافته‏های آماری نشان داد که DBAS-10 از همسانی درونی (آلفای کرونباخ= 84/0) و پايايی آزمون- بازآزمون (83/0r=) قابل قبولی برخوردار است. نمرات کلی DBAS-10 همبستگی معناداری با PSQI (45/0r=) و خرده‏مقياس‏های افسردگی (25/0r=)، اضطراب (35/0r=) و استرسِ (25/0r=) DASS-21داشت. تحليل عاملی، دو زير مقياس معنادار را برای DBAS-10 شناسايی کرد. نتيجه‌گيری: DBAS-10 از پايايی و اعتبار مطلوبی در جمعيت دانشجويی برخوردار است.

  Objectives : The purpose of the current study was to investigate the psychometric properties of the short form Dysfunctional Beliefs and Attitudes about Sleep Scale (DBAS-10) in college students. Method: This is a descriptive cross-sectional study. The study statistical population consisted of students of Tehran University of Medical Sciences and the place of research was schools (faculties) of Tehran University of Medical Sciences. Four hundred students (234 women; 166 men; with mean ( ± SD) age of 22.18 ± 4.06 years) were selected through multi-stage cluster sampling. The assessment measures were Depression, Anxiety and Stress Scale (DASS-21), Dysfunctional Beliefs and Attitudes about Sleep Scale (DBAS-10), and Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI). Cronbach’s alpha and test-retest method were used to determine reliability of the scale. The scale’s construct validity was assessed by exploratory factor analysis. Results: Statistical findings showed that the DBAS-10 internal consistency (Cronbach’s α=0.84) and test-retest reliability (r=0.83) are reasonable. The DBAS-10 total scores were significantly correlated with PSQI (r=0.45) and DASS-21 subscales of depression (r=0.25), anxiety (r=0.35), and stress (r=0.25). Factor analysis identified two significant subscales for DBAS-10. Conclusion: The DBAS-10 has an appropriate validity and reliability in college students.