هدف: هدف مطالعه حاضر تعيين پايايی و روايی نسخه فارسی فرم کوتاه شاخص عزت نفس جنسی زنان (SSEI-W-SF) بود. روش: 510 زن متأهل، با روش نمونه‌گيری در دسترس، از اماکن عمومی شهر مشهد انتخاب و با استفاده از نسخه فارسی فرم کوتاه شاخص عزت نفس جنسی زنان (SSEI-W-SF)، فرم 21 سؤالی مقياس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21)، پرسشنامه تجديدنظرشده احساس گناه جنسی موشر (RMGI)، پرسشنامه تجديدنظرشده‌ عزت نفس کوپرسميت (RCSEI)، و شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) بررسی شدند. دادهها با استفاده از تحليل عاملی با روش مؤلفه‌های اصلی و محاسبه ضرايب آلفای کرونباخ و همبستگی پيرسون تحليل شدند. يافته‌ها: ضريب همسانی درونی گويهها در کل نمونه ٨٨/٠ بود. ضرايب همبستگی بين هر يک از گويههای مقياس با نمره کل مقياس بين ٥٤/٠ تا ۷۲/٠ (در تمام موارد: 001/0>p) بودند. در تحليل عاملی اکتشافی، پنج عامل تجربه و مهارت، کنترل، جذابيت، قضاوت اخلاقی و انطباق به‌دست آمد که جمعاً 37/50 درصد واريانس را تبيين ميکردند. ضريب پايايی بازآزمايی برای کل مقياس 91/0 و برای پنج خردهمقياس آن در دامنه 82/0 تا 94/0 بود. همچنين بين SSEI-W-SF و مقياس عزت نفس کوپرسميت (۳١/٠=r ، 05/0‍p<) و شاخص عملکرد جنسی زنان (۳١/٠=r ، 05/0‍p<) رابطه معنادار مثبتی ديده شد که نشانگر روايی همگرای اين مقياس است. روايی واگرای اين شاخص نيز با خرده‌مقياس افسردگی مقياس DASS-21 تأييد شد (29/0-=r، 05/0‍p<). نتيجه‌گيری: با توجه به پايايی و روايی مناسب SSEI-W-SF، ميتوان از آن برای فعاليتهای بالينی و پژوهشی استفاده کرد.

  Objectives : The aim of the present study was to determine the reliability and validity of the Persian version of Sexual Self-Esteem Index for Woman-Short Form (SSEI-W-SF). Method: Through convenient sampling method, 510 married women from public places in Mashhad, Iran were selected and investigated using Persian version of SSEI-W-SF, Depression Anxiety Stress Scale 21-item (DASS-21), Revised Moosher Guilt Inventory (RMGI), Revised Coopersmith Self-Esteem Inventory (RCSEI), and Female Sexual Function Index (FSFI). Factor structure of the index was investigated using principal component method, and Cronbach’s alpha coefficient of the Persian version of SSEI-W-SF, and Pearson’s correlation coefficients between scores of the mentioned instruments were calculated. Results: Internal consistency of items for all the sample was 0.88. The correlation coefficients between each items of the scale and the total scale score varied from 0.54 to 0.72 (in all cases: p<0.001). Through exploratory factor analysis, five factors of experience and skill, control, attractiveness, moral judgment and adaptiveness were determined which account for 50.37 percent of total variance. The test-retest reliability coefficient for the whole scale was 0.91 and for its five subscales ranged from 0.82 to 0.94. There were also significant correlations between SSEI-W-SF and RCSEI (r=0.31, p<0.05) and FSFI (r=0.31, p<0.05) that shows convergent validity of the scale. Divergent validity of the sale was confirmed by observing negative correlation between Depression subscale of DASS-21 and SSEI-W-SF (r=-0.29, p<0.05). Conclusion: Considering the satisfactory reliability and validity, SSEI-W-SF can be utilized in clinical and research practices.