هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثير شن‌بازی‌درمانی بر رشد شناخت اجتماعی کودکان دچار عقب‌ماندگی ذهنی آموزش‌پذير اجرا شد. روش: پژوهش آزمايشی حاضر از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. برای اندازه‌گيری متغير وابسته، يعنی شناخت اجتماعی، از آزمون شناختی تشخيصی کی (KCDT) در هر دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. نمونه به‌صورت تصادفی انتخاب شد که دربرگيرنده 16 نفر در گروه آزمايش (8 دختر و 8 پسر) و 16 نفر در گروه کنترل (8 دختر و 8 پسر) بود. سپس روش شن‌بازی‌درمانی به مدت 12 جلسه روی گروه آزمايش اجرا و در پايان پس‌آزمون از هر دو گروه آزمايش و کنترل گرفته شد. داده‌ها به روش تحليل کوواريانس تک‌متغيره تحليل شد. يافته ها: ميانگين نمره شناخت اجتماعی در گروه آزمايش 07/1 و در گروه کنترل 06/0 افزايش داشت. ميان ميانگين نمره پس‌آزمون آزمودنی‌های گروه‌های آزمايش و کنترل در آزمون شناخت اجتماعی تفاوت وجود داشت (001/0p<). نتيجه گيری: شن‌بازی‌درمانی می‌تواند شناخت اجتماعی کودکان آموزش‌پذير دچار عقب‌ماندگی ذهنی را افزايش دهد.

  Objectives : The present research was conducted to study the effect of sandplay therapy on social cognition development of educable mentally retarded children. Method: The present study was a pretest-posttest with control group. To measure the dependent variable social cognition, Kay Cognitive Diagnostic Test (KCDT) was used in both pretest and posttest sections. The sample was selected randomly in which included 16 people in experimental group (8 girls and 8 boys) and 16 in control group (8 girls and 8 boys). Then during 12 sessions sandplay therapy employed on experimental group and finally the posttest was administered to both experimental and control groups. The data were analyzed using univariate analysis of covariance. Results: The mean score of cognition development in experimental group was 1.07 and in control group it increased 0.06. There was a difference between the posttest mean scores of experimental and control groups in social cognition development (p<0.001). Conclusion: S andplay therapy can increase social cognition development of educable mentally retarded children.