هدفهدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ولع مصرف شيشه و ويژگیهای شخصيتی در مددجويان تحت درمان نگهدارنده با متادون بود. روش : 80 نفر از مددجويان تحت درمان با متادون از مراکز ملی مطالعات اعتياد، جمعيت آفتاب، آفتاب مهرورزی و يک درمانگاه خصوصی انتخاب شدند و به پرسشنامه سرشت و منش ( TCI ) و پرسشنامه ميل به مواد (متامفتامين) ( DDQ ) پاسخ دادند. دادهها با آزمون t يکمتغيره و ضريب همبستگی پيرسون تحليل شد. يافتهها : يافتهها نشان داد آزمودنیها در ابعاد نوجويی و آسيبپرهيزی نمره بالاتر از جمعيت عمومی و در ابعاد وابستگی به پاداش، پافشاری، خودراهبری، همکاری و خودفراروی نمره پايينتر از جمعيت عمومی داشتند. همچنين ولع مصرف شيشه با بُعد نوجويی رابطه مستقيم (002/0 p< ) و با بُعد همکاری ارتباط وارون (001/0 p< ) داشت. نتيجهگيری : با شناسايی ويژگیهای شخصيتی و همچنين درک ميزان شدت ولع مصرف مواد بهوسيله مددجويان تحت درمان نگهدارنده با متادون، میتوان ماندگاری يا خروج افراد از درمان را پيشبينی کرد.