هدف پژوهش حاضر که از نوع پژوهش‌های مقطعی – توصيفی است تعيين ميزان شيوع اختلال‌های روانی در مطب خصوصی پزشکان (پزشک عمومی، پزشک داخلی، پزشک مغز و اعصاب و روانپزشک) بود. نخست مطب خصوصی چهار پزشک برای انجام پژوهش انتخاب گرديد و پس از برآورد حجم نمونه مورد نياز، 400 نفر (163 مرد، 237 زن) از بين مراجعين به طور تصادفی انتخاب شده و از پرسشنامه 20-SRQ برای تعيين ميزان شيوع اختلالهای روانی استفاده گرديد. نتايج بررسی نشان داد که ميزان کلی شيوع اختلالهای روانی در مراجعه کنندگان 51% (1/49% مردان، 3/52% زنان) است. ميزان شيوع اختلالهای روانی در نمونه مورد بررسی درمطب‌های مختلف به ترتيب زير است: روانپزشک 80% ، داخلی 48% ، عمومی 43% ،‌و مغز و اعصاب 33%. نتايج پژوهش نشان داد که بدون محاسبه نتايج مربوط به مطب روانپزشک، ميزان شيوع در مطب پزشکان غير روانپزشک 3/41% است. همچنين بررسی نمره‌های افراد مورد بررسی نشان داد که نمره‌های مراجعين به روانپزشک در پرسشنامه 20-SRQ به مراتب بالاتر از نمره مراجعين به پزشکان غيرروانپزشک است. اين پژوهش ضرورت بازنگری در آموزش پزشکان عمومی و ايجاد ارتباط متقابل ميان گروههای گوناگون پزشکی را مورد تائيد قرار می‌دهد.

The purpose of the present study was to determine the prevalence of mental disorders in general practitioners (GPs), internist, neurologists and psychiatrists private clinic. Samples were 400 (163 male, 237 female) who were selected randomly from four private clinics. The instrument used in this study was SRQ-20 Questionnaire. Results showed that the prevalence of mental disorders was 51% (49.1% for male, 52.3% for female). The prevalence of mental disorders in psychiatric clinics was 80%, in internist clinics 48%. In GPs clinics 43% and in neurological clinics 33%. The findings indicated that with excluding the psychiatrist's clinical prevalence of mental disorders in other clinics was 41.3%. Furthermore people who visited by psychiatrists had higher scores on SRQ-20 than others.