پژوهش حاضر به بررسی ميزان شيوع نشانگان فرسودگی روانی ناشی از شغل در مشاوران و رواندرمانگران ميپردازد. آزمودنيها 110 نفر از مشاوران و رواندرمانگران (58، مرد، 52 زن) در سطح کارشناسی ارشد و دکتری شاغل در تهران هستند. يکی از هدفهای اين پژوهش آگاه شدن از ميزان تاثير ويژگيهای جمعيت شناختی (سن، جنس، وضع تاهل، ميزان تحصيلات، الگوی شخصيتی)، تجربههای کاری و فراوانی پذيرش مراجع (بيمار) در هفته در بروز نشانگان فرسودگی روانی ناشی از شغل، در افراد ياد شده بوده است. برای اندازهگيری متغيرهای پژوهش از پرسشنامه فرسودگی شغلی گلدارد، که ابزاری برای تشخيص نشانگان فرسودگی شغلی مشاوران و درمانگران است، و مقياس بورتنر برای سنجش الگوی شخصيتی استفاده شده است. برای تجزيه و تحليل دادههای پژوهش، روشهای آماری ضريب همبستگی، تحليل واريانس يکطرفه، آزمون من-ويتنی و آزمون تعقيبی توکی به کار گرفته شده است. نتايج نشان داد که 10% آزمودنيها دچار فرسودگی خفيف تا متوسط هستند و 7/2% آنان نيز از نشانههای فرسودگی بسيار بالايی رنج ميبرند.

This article reports the results of an epidemiological study of burnout syndrome among counselors and psychotherapists. Subjects were 110 (52 female and 58 male) counselors and psychotherapists with M.S. and Ph.D. degrees working in Tehran. One of the aims of this research was to study the effects of demographic characteristics (such as age, sex, marital status, level of education) type of personality, work experience, and number of clients visited per week on job burnout. This instruments used in this study were Geldard Burnout Inventory (GBI) for diagnosing burnout syndrome in counselors and psychotherapists and Bortner Scale for assessing type A personality pattern. Data were analyzed utilizing correlation coefficient, one-way analysis of variance, U-Man-Witney Test and Tukey methods. The findings indicated that 10% of subjects were experiencing mild to moderate levels of burnout and 2.7% were suffering from high degrees of psychological burnout.