هدف پژوهش حاضر بررسی همهگير شناسی اختلالهای روانی در کارگران کارگاههای شهرکرد و بروجن بود. پس از انجام پيش پژوهش و تعيين نقطه برش پرسشنامه، در يک بررسی دو مرحلهای نخست 503 نفر توسط پرسشنامه SRQ-24 مورد ارزيابی قرار گرفتند و در مرحله دوم 148 نفر که نمره برابر و يا بالاتر از نقطه برش (نمره 7) بدست آورده بودند به کمک چک ليست مصاحبه بالينی براساس ملاکهای تشخيصی DSM-IV مورد بررسی قرار گرفته و ميزان شيوع اختلالهای رواني در نمونه مورد بررسی مشخص شد. نتايج نشان داد که ميزان شيوع اختلالهای روانی 88/19% (4/23% زنان و 1/19% مردان) است. اختلالهای اضطرابی و خلقی به ترتيب با 75/7% و 96/6% شايعترين اختلالهای روانی بودند. اختلالهای شبه جسمی با 39/2% و اختلالهای تطابق با 39/1% در ردههای بعدی قرار داشتند. اين بررسی نشان داد که ميزان شيوع اختلالهای روانی در کارگران ماهر 6/22% است و کارگران نيمه ماهر و کارگران ساده به ترتيب با 4/20% و 6/18% در ردههای بعدی قرار دارند. نتايج همچنين نشان داد که رابطه معنيداری ميان سطح تحصيلات و وضعيت تأهل با ابتلاء به اختلالهای روانی وجود دارند. در اين پژوهش ميزان شيوع اختلالهای روانی با محاسبه بيش از يک تشخيص روانپزشکي 26% بود.