هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی وضعيت مشاوره‌های روانپزشکی و تغييرات آن در يک دوره سه‌ساله در بيمارستان حضرت رسول اکرم (ص) بود. روش: مشاوره‌های روانپزشکی درخواستشده از بخشهای گوناگون بيمارستان حضرت رسول اکرم (ص) از بهمن 1385 تا پايان اسفند 1388 بهصورت گذشتهنگر بررسی و ويژگيهايی مانند جنسيت بيمار، دليل درخواست مشاوره، بخش درخواستکننده مشاوره، تاريخ درخواست و انجام مشاوره و تشخيص روانپزشکی ثبت شد. دادهها به روش آزمونهای t و ²c تحليل شدند. يافته‌ها: در طول مدت بررسی، 09/1 درصد کل بيماران بستريشده، درخواست مشاوره روانپزشکی داشتند. بيشترين مشاوره‌ها از بخش داخلی درخواست شده بود. نشانههای روانپزشکی (55 درصد) و نشانههای جسمی توجيهنشده (16 درصد) شايعترين علل درخواست مشاوره، و اختلال افسردگی اساسی (7/27 درصد)، دليريوم (8/11 درصد) و وابستگی به مواد (2/10 درصد) شايع‌ترين تشخيصهای روانپزشکی بودند. ميان دو دوره زمانی در سالهای 1385 و 1388 از نظر شمار کلی مشاوره‌ها، جنسيت بيماران، بخش درخواستکننده مشاوره و زمان انتظار مشاوره‌ها تفاوتی وجود نداشت. گرچه در برخی بخشها مانند نورولوژی در متوسط شمار مشاوره‌های درخواستشده از سال 1385 نسبت به سال 1388 تفاوت وجود داشت (05/0≥p)، علل درخواست مشاوره‌ها بين دو دوره تفاوتی نداشت. وابستگی به مواد در سال 1388 بيش از سال 1385 بود (001/0=p). نتيجه گيری: چنين بررسيهايی برای پی‌گيری تغييرات الگوهای مشاوره‌ روانپزشکی ضروری است.

Objectives: The present study aimed to assess the characteristics of psychiatric consultations and their changes over a 3-year period in Rasoul Akram Hospital, (Tehran, Iran). Method: The consultations’ characteristics of various hospital wards were retrospectively evaluated since 2007 to 2010 and some characteristics like gender, the reason of consultation request, the requesting ward for consultation, request and consultation date and psychiatric diagnosis were recorded. The data were analyzed using c² and matched-paired t-test. Results: During the study period, for 1.09% of the inpatients, a psychiatric consultation was requested. Most of the referrals were from internal medicine department. Current psychiatric symptoms (55%) and unexplained physical symptoms (16%) were the most prevalent reasons for referral; and major depressive disorder (27.7%), delirium (11.8%) and substance dependency (10.2%) were the most common psychiatric diagnoses. There were no significant differences between the two time periods (2007 and 2010) based on the total number of consultations, gender of patients, the requesting ward for consultation and lag time. Although the rate of referrals from some departments such as neurology had significant difference (p<0.05), the reason for consultations were not different between the two periods (p≥0.05). The rate of substance dependency in 2010 was more than 2007 (p=0.001). Conclusion: Further such studies are necessary for monitoring up the changes of consultations’ patterns.