هدف: اين مطالعه به‌عنوان بخشی از پروژه سنجش عدالت در شهر تهران انجام گرديد. از آنجا که برنامه‌‌ريزی دقيق به منظور ارايه خدمات بهداشت روان در استان تهران، نيازمند اطلاعات پايه و اساسی در اين زمينه است، اين مطالعه با هدف بررسی وضعيت سلامت روان افراد 15 ساله و بالاتر شهر تهران انجام گرديد. روش: اين پژوهش، يک مطالعه توصيفی – مقطعی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کليه شهروندان تحت پوشش مناطق 22 گانه شهرداری تهران بود. نمونه مورد مطالعه به شيوه تصادفی خوشه‌‌ای منظم از بين خانوارهای ساکن در اين مناطق انتخاب شد. در مجموع 19370 نفر (7705 مرد و 11665 زن) پرسش‌نامه 28 سؤالی سلامت عمومی (28-GHQ) را به منظور بررسی وضعيت سلامت روان تکميل نمودند. کليه اطلاعات پرسش‌نامه‌‌ها توسط کارشناسان آموزش‌‌ديده مراکز بهداشت مناطق، تکميل و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: 2/34 درصد افراد 15 ساله و بالاتر، مشکوک به اختلال روانی بودند (9/37 درصد زنان و 6/28 درصد مردان). زنان 3/1 برابر مردان در خطر ابتلا به اختلالات روانی قرار داشتند. خطر ابتلا به بيماری روانی با بالارفتن سن افزايش داشت و در افراد مطلقه و بيوه 5/1 برابر افراد متأهل و مجرد بود. بالاترين خطر ابتلا به بيماری‌های روانی به مردان بی‌کار و زنان خانه‌‌دار تعلق داشت. بالاترين درصد پاسخ مثبت به سؤالات پرسش‌نامه سلامت عمومی، مربوط به خوب و سرحال‌نبودن، عصبی و بداخلاق بودن، دلهره و دلشوره، ناتوانی در وقت‌‌گذاشتن در کارها و احساس نااميدی و مشکل خواب و غمگينی بود. علايم اضطراب و جسمانی‌‌سازی نسبت به علايم افسردگی و اختلال عملکرد اجتماعی شايع‌تر بودند. نتيجه‌گيری: برآورد می‌‌شود که حدود دو ميليون نفر در شهر تهران نيازمند خدمات بهداشت روان هستند. کافی‌‌نبودن تعداد روانپزشک و تخت‌‌های روانپزشکی، ضرورت نيروی انسانی کارآمد و امکانات و تسهيلات مناسب جهت ارايه خدمات بهداشت روان به ساکنان شهر تهران را طلب می‌‌کند و برگزاری کارگاه‌های آموزش مهارت‌های زندگی برای افراد جامعه به‌‌منظور مقابله با موقعيت‌‌های استرس‌‌زا در مناطق شهری را پيشنهاد می‌‌نمايد.

Objectives: This survey was implemented as a part of the Urban Health Equity Assessment and Response Tool “Urban HEART Project” in Tehran, Iran. Since an accurate programming in order to provide mental health services in the province of Tehran requires basic and essential information, the present study was carried out to determine the mental health status of a population sample aged 15 years and over in the mentioned city. Method: The present research was a descriptive cross-sectional study. The statistical population comprised all individuals residing in the 22 areas of Tehran Municipality. Regular random cluster sampling was used in order to choose the subjects from among the households in the mentioned areas. In total, 19370 subjects (7705 male and 11665 female) completed the 28-item version of the General Health Questionnaire for the assessment of mental health. Data were collected and analyzed by trained personnel of Tehran municipality health centers. Results: The results of this survey indicated that 34.2% of the population in the age group 15 years and above suffer from mental disorders (37.9% of women and 28.6% of men). Women’s relative risk of developing mental disorders was 1.3 times higher than that of men. The risk of mental disorders increased with age; and divorced or widowed people were 1.5 times more likely to develop mental disorders compared with single and married individuals. Housewives and unemployed men had the highest risk of developing mental disorders. The highest rates of positive responses to questions on the GHQ-28 were related to malaise and being bad-tempered, anxiety and apprehension, inability to allocate time to tasks, insomnia and hopelessness. Anxiety and somatization were more common than social dysfunction and depression. Conclusion: It is estimated that about 2 million individuals in Tehran require mental health care. Also, insufficient number of psychiatrists and psychiatric beds, indicates that there is a need to provide appropriate staff and facilities to make mental health care available in large cities such as Tehran. The provision of life skills workshops for general population is also suggested, in order to enable individuals to cope with stressful situations in urban areas.