هدف: هدف از اين پژوهش ساخت و اعتباريابی مقياسی برای سنجش بخشودگی بين‌‌فردی بود که متناسب با ويژگی‌‌های فرهنگی- اجتماعی ايران باشد. روش: نمونه پژوهش شامل400 نفر (237 زن و 163 مرد) از دانشجويان دانشگاه‌‌های اهواز بود که به صورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌‌آوری اطلاعات از مقياس بخشودگی خانوادگی پولارد و همکاران، مقياس پرخاشگری زاهدی‌فر و همکاران و خرده‌مقياس توافق‌پذيری فرم کوتاه پرسش‌نامه شخصيتی نئو استفاده شد. داده‌‌ها با روش همبستگی ساده و رگرسيون چند متغيری گام به گام مورد تجزيه  و تحليل قرار گرفتند. يافته‌‌ها: نتايج تحليل عاملی نشان داد که مقياس بخشودگی بين فردی، از سه عامل تشکيل شده است، به‌طوری‌ که از کل 25 ماده مقياس، 12 ماده بر روی عامل اول (ارتباط مجدد و کنترل انتقام‌‌جويی)، شش ماده بر روی عامل دوم (کنترل رنجش) و هفت ماده بر روی عامل سوم (درک و فهم واقع‌‌بينانه) قرار گرفته است. نتيجه‌گيری: مقياس بخشودگی بين فردی دارای اعتبار و پايايی مطلوبی جهت سنجش اين ويژگی در بين جمعيت دانشجويی می‌‌باشد.

Objectives: The aim of this study was to construct and validate a scale for measuring interpersonal forgiveness, suitable for Iranian socio-cultural features. Method: The subjects were comprised of 400 college students (237 female, 167 male) selected through random stratified sampling from Ahvaz universities. Data were collected using family forgiveness scale (FFS), Ahvaz Aggression Inventory (AAI), and Agreeableness from NEO Five Factor Inventory (NEO-FFI). Data were analyzed using Pearson’s correlation coefficient and stepwise regression analysis. Results: Results of factor analysis showed that three factors comprised Interpersonal forgiveness Inventory (IFI): from the total 25 items of the scale, 12 items were loaded on first factor (restructure of relationship and control of revenge), 6 items were loaded on second factor (pain control), and 7 items were loaded on third factor (realistic understanding). Conclusion: The interpersonal forgiveness scale has appropriate reliability and validity for the measurement of this feature among student population.