هدف: پديده درآميختگی افکار از مفاهيم مهم نظريه فراشناختی در زمينه اختلال وسواسی- اجباری می باشد. در پژوهش حاضر ويژگی‌های روان‌سنجی «آزمون درآميختگی افکار» بر روی دانشجويان دانشگاه اصفهان سنجيده شد. روش: پس از ترجمه نسخه اصلی، فرم نهايی بر روی 130 نفر از دانشجويان کارشناسی دانشگاه اصفهان اجرا شد. برای سنجش پايايی آزمون از روش‌های همسانی درونی (آلفای کرونباخ و ضريب دونيمه‌سازی) بهره گرفته شد و تعيين روايی آزمون به روش روايی همگرا، روايی تشخيصی و تحليل عوامل انجام شد. يافته‌ها: تحليل پايايی همسانی درونی، ضريب آلفا را برای عامل کلی 87/0، و برای عامل اول، دوم، سوم و دونيمه‌سازی به‌ترتيب، 77/0، 82/0، 80/0و 73/0 نشان داد. نتايج تحليل واريانس چندمتغيره (مانووا) برای بررسی روايی تشخيصی ميان دو گروه بيمار و عادی، نشان داد که دو گروه از لحاظ عامل کلی و خرده‌مقياس‌های آن با هم تفاوت معنی‌دار دارند (001/0p<). داده‌های روايی همگرا ضريب همبستگی بين آزمون درآميختگی افکار و پرسش‌نامه درآميختگی فکر-کنش را 65/0 نشان داد. تحليل عاملی تأييدی با چرخش واريماکس نيز سه عامل درآميختگی فکر-کنش، درآميختگی فکر - شئ و درآميختگی فکر- رويداد را به‌دست آورد. نتيجه‌گيری: آزمون درآميختگی افکار در نمونه دانشجويان ايرانی از روايی وپايايی مناسبی برخوردار است و می‌تواند در موارد تشخيصی و درمانی کاربرد داشته باشد.

Objectives: Thought fusion is an important psychological construct of metacognitive model related to obsessive-compulsive disorder. In the present study the psychometric characteristics of “Thought Fusion Instrument” (TFI) was assessed in Students of Isfahan University. Method: After translating the original version, the final form of TFI was administered to 130 undergraduate students of Isfahan University. To examine the reliability of the TFI, methods of internal consistency (Cronbach’s alpha and split-half coefficient) were used, and validity was assessed using convergent validity, discrimination validity and factor analysis. Results: Internal consistency indicated the alpha coefficients to be 0.87, 0.77, 0.82, 0.80, and 0.73 for the total, first, second, and third factors and split-half coefficient respectively. Multivariate analysis of variance (MANOVA) for assessing diagnostic validity between the patient and the normal group indicated that the two groups have significant difference (p<0.001) regarding the total factor and its subsets. The correlation coefficient of TFI with Thought-Action Fusion was 0.65. The results of factor analysis using varimax rotation showed three factors: 1. Thought action fusion, 2. Thought object fusion, 3. Thought event fusion. Conclusion: TFI has satisfactory reliability and validity in Iranian sample and can be used for diagnosis and treatment.