هدف: اين پژوهش با هدف هنجاريابی مقياس اجرايی بالينی اختلال استرس پس از ضربه (CAPS-1) برای پيامدهای روانی ناشی از جنگ انجام شد. روش: آزمودنی‌ها 105 مرد با سابقه حضور در جبهه جنگ ايران و عراق و درصد از کارافتادگی 15 تا 50 بودند که برای همه آنها تشخيص اختلال استرس پس از ضربه (PTSD) مطرح شده بود. بررسی ميزان پايايی به دو روش بازآزمايی با فاصله دو هفته و محاسبه آلفای کرونباخ انجام شد. برای محاسبه روايی مقياس، تحليل عاملی به روش تحليل مؤلفه‌های اصلی به‌کار برده شد. يافته‌ها: ضريب پايايی با روش بازآزمايی برای کل مقياس 86/0 و آلفای کرونباخ 92/0 به‌دست آمد. يافته‌های به‌دست‌آمده از تحليل عاملی با روش تحليل مؤلفه‌های اصلی نشان‌دهنده روايی بالای مقياس بود. تحليل عاملی اکتشافی، شش عامل برجسته را در اين پرسش‌نامه مشخص نمود. نتيجه‌گيری: مقياس CAPS-1 برای جمعيت جانباز ايرانی دارای پايايی و روايی مطلوب است.

Objectives: This study was carried out with the aim of normalizing Clinician Administered PTSD Scale-version 1 (CAPS-1) for psychological consequences due to war. Method: Participants comprised 105 Iran-Iraq war male veterans with a disability degree of 15-50 percent all diagnosed with Posttraumatic Stress Disorder (PTSD). Reliability was evaluated by test-retest with two weeks interval and Cronbach's alpha. Factorial analysis with principle component analysis method was used to evaluate validity. Results: Test-retest reliability and Cronbach's coefficient for scale were 0.86 and 0.92 respectively. Factorial analysis with principle component analysis method indicated a high validity for the scale. Exploratory factorial analysis indicated a robust six-factor structure. Conclusion: CAPS-1 has appropriate validity and reliability for the population of Iranian veterans.