هدف: از آن‌جا که افزايش غلظت ليپوپروتئين (a) به‌عنوان يک عامل احتمالی پيشرفت بيماری‌های قلبی- عروقی مطرح شده است، برای تعيين ميزان ليپوپروتئين (a) و چربی‌های خون در افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و مقايسه آنها با افراد سالم اين بررسی انجام شد. روش: اين بررسی از نوع مورد- شاهدی است. سطح ليپوپروتئين (a)  و چربی‌های خون در 35 بيمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و 35 فرد سالم با روش‌های استاندارد اندازه‌گيری شدند. داده‌ها به‌وسيله آزمون‌های آماری خی‌دو، ضريب همبستگی پيرسون و آزمون t تحليل گرديدند. يافته‌ها: کلسترول تام و LDL (ليپوپروتئين با چگالی پايين) به‌طور معنی‌داری در بيماران پايين‌تر بود (74/3±65/144 در برابر 82/5±14/186 و00/3±78/72 در برابر 27/5±21/110mg/dl، 001/0p<). ميانگين (a) Lp خون در بيماران 74% بيشتر ازافراد سالم بود (04/3±94/34 در برابر90/1 ±08/20 mg/dl، 001/0p<). نتيجه‌گيری:  افزايش Lp(a) ممکن است عاملی برای افزايش خطر بروز بيماری‌های قلبی- عروقی در بيماران مبتلا به افسردگی اساسی باشد.

Objectives: Raised lipoprotein (a) concentration is known as a probable cause of development of cardiovascular disease. Therefore, the present study was carried out to measure lipoprotein (a) in individuals with major depressive disorder and to compare them with normal individuals. Method: In this case-control study, plasma levels of lipoprotein (a) and the lipid profile was measured in 35 patients with major depressive disorder and 35 normal individuals (control group) using standard methods. Data were analyzed using chi-square, Pearson’s correlation coefficient and student’s t-test. Results: Total Cholesterol and LDL-c was significantly lower in patients (144.65± 3.74 vs. 186.14±5.82, and 72.78±3.00 vs. 110.21±5.27 mg/dl, p=0.001). The mean of lipoprotein (a) in patients with major depressive disorder was 74% higher than healthy controls (34.94±3.04 vs. 20.08±1.90 (mg/dl), p=0.001). Conclusion: The increase of lipoprotein (a) may contribute to higher risk of cardiovascular disease in patients with major depressive disorder.