چکيده
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروهدرمانی متمرکز بر ابراز وجود در کاهش پرخاشگری و بهبود پيشرفت تحصيلی دانشآموزان مقطع متوسطه شهر شيراز انجام شده است. روش: در يک بررسی آزمايشی، از ميان 125 نفر بهکمک پرسشنامه پرخاشگری (AGQ) و مصاحبه تشخيصی، 32 نفر گزينش شده و بهتصادف در دو گروه آزمايش و گواه جای داده شدند. همچنين از ميان دانشآموزان عادی همان دبيرستانها و کلاسها بهتصادف 32 نفر بهعنوان گروه مقايسه انتخاب شدند. سپس روش مداخله گروهی ابراز وجود در 12 جلسه 90 دقيقهای در مورد گروه آزمايش انجام شد و دو گروه عادی و پرخاشگر، درمانی دريافت نکردند. هر سه گروه پس از پايان دوره مداخله به پرسشنامههای پژوهش پاسخ دادند. دادههای بهدستآمده بهکمک آزمونهای آماری t، تحليل واريانس يک راهه و آزمون تعقيبی شفه تحليل شدند. يافتهها: تحليل واريانس در مرحله پسآزمون در سه گروه از نظر متغيرهای پرخاشگری و پيشرفت تحصيلی (01/0p<) تفاوت معنیدار نشان داد. به بيان ديگر پرخاشگری در گروه آزمايش کاهش يافت و در پيشرفت تحصيلی آنها بهبود معنیدار پديد آمد. نتيجهگيری: درمان گروهی ابراز وجود در کاهش پرخاشگری و پيشرفت تحصيلی مؤثر است.
Abstract
Objectives: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of assertive training group therapy in aggression reduction and academic achievement among high school students in the city of