چکيده
هدف: هدف اين پژوهش بررسی تأثير درمان مبتنی بر دلبستگی در کاهش علايم اختلال اضطراب جدايی بدون مداخله مستقيم در مديريت اضطراب کودک بود. روش: اين طرح پژوهشی بر پايه طرح خط پايه چندگانه با ورود پلهای به درمان، اجرا و بررسی شدت علايم اضطرابی کودک بهکمک يک پرسشنامه انجام شد. آزمودنیهای پژوهش شش مادر و کودک دارای اختلال اضطراب جدايی بودند که بهتصادف از ميان مادران و کودکان مراجعهکننده به مهدهای کودک منطقه هشت تهران بهوسيله مصاحبه بالينی و ابزار غربالگری مسايل هيجانی کودکان انتخاب شدند و جلسههای مداخله که بر پايه برنامه درمان مبتنی بر دلبستگی تدوين شده بود و برنامه آموزش مديريت والدين انجام شد. يافتهها: نتايج تحليل واريانس نشان داد که مداخله مبتنی بر دلبستگی و آموزش مديريت والدين توانستهاند در شدت علايم اضطراب جدايی کودکان از نظر آماری کاهش معنیدار پديد آورند (001/0p<). نتيجهگيری: درمان مبتنی بر دلبستگی بدون مداخله مستقيم در مديريت اضطراب کودک يا آموزش مديريت اضطراب کودک به والدين، میتواند علايم اضطراب جدايی کودک را کاهش دهد.
Abstract
Objectives: The purpose of this study was to examine the effectiveness of attachment based therapy on the reduction of separation anxiety disorder symptoms without a direct intervention in the child’s anxiety management. Method: This study was carried out based on a multiple baseline approach with a step-wise initiation of treatment, along with the evaluation of the severity of children’s anxiety symptoms using a questionnaire. The subjects comprised six couples of mothers and children with separation anxiety, who were randomly selected from among mothers and children presented to kindergartens in area 8 in the city of