文章基本信息

标题：مقايسه انواع سبک‌های ترجيحی يادگيری ادراکی در دانشجويان پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال تحصيلی 1387
其他标题：A comparison in various preferred conceptual learning styles among medical and dentistry students in Rafsangan Universicy of Medical Sciences in 2008.
本地全文：下载
作者：Mostafa Sadeghi ; Hamid Bakhshi ; Tahereh Alimohammadi 等
期刊名称：Iranian Journal of Medical Education
印刷版ISSN：1608-9359
电子版ISSN：1735-8892
出版年度：2011
卷号：11
期号：3
页码：301-302
语种：Persian
出版社：Isfahan University of Medical Sciences
摘要：ارسال اين نامه علمی در جهت توجه و ارائه پيشنهاد به اساتيد دانشکده‌های پزشکی و دندانپزشکی در خصوص روش‌های يادگيری دانشجويان است. در نيمسال اول سال تحصيلی 88- 1387 تعداد 220 نفر از دانشجويان پزشکی و دندانپزشکی پرسشنامه سبک‌های ترجيحی يادگيری ريدRied (1)،شامل 35 سؤال را تکميل کردند. متوسط سن نمونه‌‌ها 3/4±90/22 سال بود و 1/44 درصد ايشان معدل ترم قبل خود را بين 17-15 بيان داشته‌اند. يافته‌ها حاکی از آن بود که در بين سبک‌های يادگيری اصلی (ماژور) به ترتيب بيشترين و کمترين ميانگين و انحراف معيار مربوط به سبک‌های يادگيری حرکتی (6/5±34/38) و فردی (07/±9/31) می‌باشد. جدول 1: نتايج روش‌های يادگيری ترجيحی شامل ميانگين و انحراف معيار جمع دندانپزشکي پزشکي سبک ترجيحی يادگيري 6/5±34/38 4/5±1/36 8/5±6/38 حرکتي 7/5±06/36 8/5±75/35 6/5±24/36 ديداري 2/5±02/36 8/5±86/36 3/7±53/35 لمسي 2/5±43/35 5/5±39/34 04/ ±04/36 شنيداري 8/7±77/33 1/8±09/34 7/7±58/33 گروهي 07/8±9/31 1/7±97/31 5/ 8±87/31 فردي به طور کلی نتايج اين بررسی بيانگر اين است که سبک‌های ترجيحی اصلی (ماژور) دانشجويان پزشکی و دندانپزشکی به ترتيب شامل: سبکهای حرکتی، ديداری، لمسی، شنيداری، گروهی، و سبک فردی بود. سبک‌های ترجيحی يادگيری دانشجويان بر حسب رشته تحصيلی حاکی از اين است که سبک ترجيحی يادگيری حرکتی و ديداری در دانشجويان پزشکی و دندانپزشکی، سبک اصلی است و در اولويت قرار دارند. ولی ميانگين آن در دانشجويان دندانپزشکی کمتر از دانشجويان پزشکی است که اين تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود (در آزمون آماری کای دو مقادير p برای سبک ترجيحی يادگيری حرکتی 039/0 p=و برای سبک ترجيحی يادگيری ديداری 048/0 p=بود). فراوانی سبک لمسی که در اولويت سوم و سبک گروهی که در اولويت پنجم سبک‌های يادگيری قرار دارد، در دانشجويان پزشکی کمتر از دندانپزشکی است ولی اين تفاوت‌ها معنادار نمی‌باشد. همچنين نتايج حاکی از آن است که سبک مينور (فرعی) دانشجويان به ترتيب ميانگين آن، سبک شنيداری، گروهی و لمسی است. در مقايسه با رشته تحصيلی، روش شنيداری دارای بيشترين نمره به عنوان سبک فرعی در دو گروه است و پس از آن سبک گروهی قرار دارد. با توجه به نتايج به دست آمده از مطالعه، ترجيح سبک حرکتی و ديداری به عنوان روش اصلی در يادگيری دانشجويان پزشکی و دندانپزشکی و سبک‌های فرعی شامل شنيداری و گروهی است. بر اين اساس برای توسعه يادگيری و افزايش کيفيت آن لازم است مدرسين آموزش دروس اين دانشجويان را با توجه به سبک‌های يادگيری آنان طرح‌ريزی و اجرا نماييد. با توجه به اولويت اکثر دانشجويان پزشکی و دندانپزشکی در بکارگيری سبک حرکتی و ديداری در امر يادگيريشان، شايسته است جهت افزايش توانايی يادگيری فراگيران، آموزش آنها منطبق با سبک يادگيری آنان صورت گيرد. توجه به آموزش عملی و استفاده از روش‌های فعال تدريس و بهره‌گيری مناسب از فضاهای آزمايشگاهی، فضاهای آينده شغلی و مراکز مهارت‌های بالينی صورت پذيرد.