文章基本信息

标题：بررسی تأثير آموزش برنامه خود مراقبتی به شيوه بحث گروهی بر دانش و عملکرد دختران نوجوان ديابتيک مراجعه کننده به انجمن ديابت ايران
其他标题：The effect of self care program education through group discussion method on knowledge and practice in diabetic adolescent girls referring to Iranian Diabetes Society
本地全文：下载
作者：maryam shirazi ; monireh Anoosheh ; Assadollah Rajab 等
期刊名称：Iranian Journal of Medical Education
印刷版ISSN：1608-9359
电子版ISSN：1735-8892
出版年度：2011
卷号：10
期号：5
页码：982-993
语种：Persian
出版社：Isfahan University of Medical Sciences
摘要：مقدمه: ديابت بيماری مزمنی است که به رفتارهای خودمراقبتی ويژه‌ای تا پايان عمر نيازمند است. از طرفی مطالعات نشان داده‌اند که بهبود دانش و عملکرد مبتلايان به ديابت به معنای بهبود وضعيت متابوليکی است و جهت بهبود وضعيت متابوليکی ارائه آموزش کافی درباره خودمراقبتی از طريق روش‌های فعال که با درگير کردن مبتلايان به ديابت در آموزش همراه است الزامی است لذا اين مطالعه با هدف تعيين تأثير آموزش برنامه خود مراقبتی به شيوه بحث گروهی بر دانش و عملکرد دختران نوجوان ديابتيک مراجعه کننده به انجمن ديابت ايران انجام شده است. روش‌ها: اين پژوهش يک مطالعه نيمه تجربی است که در سال 1388-1387 و با انتخاب 80 دختر نوجوان 15 تا 19 ساله مبتلا به ديابت (40 نفر گروه آزمون و 40 نفر گروه شاهد) در انجمن ديابت ايران انجام شده است. بعد از گردآوری اطلاعات حاصل از مرحله قبل از مداخله با استفاده از پرسشنامه دانش، عملکرد و نيازسنجی آموزشی در هر دو گروه، برنامه خود مراقبتی طراحی شد و سپس برنامه خود مراقبتی طی 8 جلسه بحث گروهی برای گروه آزمون اجرا شد. سپس بلافاصله و يک ماه بعد از پايان مداخله مجدداً دانش و عملکرد دختران نوجوان ديابتيک در هر دو گروه آزمون و شاهد اندازه‌‌گيری شد. پس از جمع‌آوری داده‌ها، با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری، کای دو، T مستقل، repeated measures و t زوجی داده‌های حاصله تجزيه و تحليل شد. نتايج: نتايج حاصله پس از تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد که با آزمون t مستقل و کای دو (05/0p<) دو گروه آزمون و شاهد از نظر گزينه‌های اطلاعات دموگرافيک (سن، قد، وزن، شغل پدر و...) همسان بودند. در گروه آزمون در مقايسه بين قبل، بلافاصله و يک ماه بعد از پايان مداخله تفاوت معناداری در جهت افزايش نمره دانش و عملکرد مشاهده شد (0001/0p>) اما اين اختلاف در گروه شاهد معنادار نشد (05/0p<) و نيز آزمون t مستقل (05/0p<) تفاوت معناداری در زمينه دانش و عملکرد بين دو گروه آزمون و شاهد قبل از مداخله نشان نداد. بلافاصله و يک ماه بعد از پايان مداخله بين دو گروه با آزمون ،t مستقل اختلاف معناداری از نظر ميانگين نمره دانش و عملکرد ديده شد (05/0p>). نتيجه‌گيری: به طور کلی نتايج اين پژوهش نشان می‌دهد که آموزش برنامه خودمراقبتی به شيوه بحث گروهی در بهبود دانش و عملکرد دختران نوجوان ديابتيک مؤثر بوده است و پيشنهاد می‌شود آموزش رفتارهای خودمراقبتی به شيوه بحث گروهی به عنوان يک روش مؤثر جهت بهبود دانش و عملکرد نوجوانان مبتلا به ساير بيماری‌های مزمن به کار گرفته شود.
其他摘要：Introduction: Diabetes is a chronic illness which needs specific self care behaviors to the end of life. On the other hand, studies have shown that improvement in knowledge and practice of diabetic patients brings about improvement of metabolic status for which self care education specially with active method (active involvement of diabetic patients) is necessary. So, this study has been conducted to determine the effect of self care program with group discussion on knowledge and practice of diabetic adolescent girls referring to Iranian Diabetes Society. Methods: This research is a quasi experimental study conducted on 80 diabetic adolescent girls aged 15-19 (40 as experiment and 40 as control group) in Iranian Diabetes Society in 2008-2009. Self care program was designed after data had been collected in pre intervention stage by questionnaires of knowledge and practice as well as educational needs assessment in both groups, and then, self care program was administrated through 8 discussion sessions for experiment group. Finally, the same questionnaires were completed for experiment and control groups of diabetic adolescent girls once just after and one month after intervention again. The collected data were analyzed through SPSS 15 with statistical tests of X2, Independent Sample T test, Repeated Measures and Paired T test. Results: Results showed no significant differences between experiment and control groups in demographic characteristics(age, height, weight, father’s job etc.) through Independent Sample T test and X2 .In experiment group, there was a significant increase in scores of knowledge and practice compared to before, just after and one month after intervention (p<0.0001) .But this difference was not significant in control group (P>0.05) and Independent T-test showed no significant difference in knowledge and practice between experiment and control groups before intervention(p>0.05). There was a significant difference in mean scores of knowledge and practice just after and one month after intervention between two groups of experiment and control shown by Independent T-test (p<0.05). Conclusion: Generally ,the results showed that performing self care program by group discussion was effective on increasing knowledge and practice of diabetic adolescent girls and it is suggested to handle teaching self care behavior program by group discussion as an effective method to improve knowledge and practice in other adolescents with chronic diseases
关键词：دیابت; دختران نوجوان; برنامه خودمراقبتی; بحث گروهی; دانش; عملکرد
其他关键词：Diabetes; adolescent girls; self care program; group discussion; knowledge; practice