摘要:مقدمه: امروزه جنبه نگرشی درس دندانپزشکی جامعهنگر و نحوه آموزش اين درس اهميت زيادی دارد. هدف اين مطالعه، مقايسه ارائه درس دندانپزشکی جامعهنگر نظری به صورت کارگاه و بر اساس آموزش مبتنی بر حل مسأله و مقايسه آن با روش متداول سخنرانی بود. روشها: در اين مطالعه نيمه تجربی، 64 نفر از دانشجويان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران که در نيمسال دوم سال تحصيلی 86-85 واحد درسی دندانپزشکی را انتخاب کرده بودند، به روش سرشماری وارد مطالعه و به صورت تصادفی به دو گروه 32 نفری تجربی و شاهد تقسيم شدند. در گروه شاهد واحد درسی دندانپرشکی جامعهنگر به روش سنتی و 17 جلسه سخنرانی، و در گروه تجربی به روش آموزش بر مبنای حل مسأله آموزش داده شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه استفاده شد. تجزيه و تحليل دادهها با نرمافزار SPSS و آزمونهای آمار توصيفی و مجذور کای انجام گرديد. نتايج: بهبود نگرش در گروه آموزش مبتنی بر حل مسأله، برخلاف گروه آموزش سنتی معنیدار بود. در پسآزمون، ميانگين امتياز دانش و نگرش گروه شرکتکننده در کارگاه از گروه آموزش سنتی بالاتر بود اما اختلاف معنیدار نبود. ميانگين امتياز رضايتمندی، و انتقال مفاهيم آموزشی در گروه شرکتکننده در کارگاه بطور معنیدار بالاتر بود. هشتاد و يک درصد شرکتکنندگان از روش برگزاری دوره راضی بودند. نتيجهگيری: روش آموزشی جديد در رسيدن به اهداف اصلی خود که ايجاد نگرش مثبت در دانشجويان و جلب علاقمندی آنان به مباحث دندانپزشکی اجتماعی میباشد، موفق است.
其他摘要:Introduction: Nowadays, the attitudinal aspect of community dentistry course and the way in which this course is taught is critically important. The aim of this study is to compare the presentation of theoretical community dentistry course through workshops using PBL method with that of contemporary method of lecture. Methods: In this quasi experimental study, 64 dental students of Tehran University of Medical Sciences who took the course of community dentistry in second semester of academic year of 2006-2007 were entered into the survey through census. They were randomly allocated into two groups of experiment and control each including thirty two. The course of community dentistry was taught to control group through traditional method in 17 lecturing sessions meanwhile this course was instructed to experiment group through problem based learning method. A questionnaire was used for gathering data. Data was analyzed by SPSS software using descriptive statistics and Chi². Results: The improvement in attitude of PBL group was significant in contrast with that of traditional method group. In post-test, the mean score of knowledge and attitude of the group attending in workshop was higher than that of traditional group but the difference was not statistically significant. The mean score of satisfaction and transferring educational concepts was significantly higher in the group attending in workshop. Eighty one percent of the workshop attendees were satisfied with the method employed in the course. Conclusion: The new method of education has been successful in its achievements as forming a positive atti-tude in students and making them eager for community dentistry issues.
关键词:آموزش کارگاهی; آموزش مبتنی بر حل مسأله; دندانپزشکی جامعهنگر; دانشجويان دانپزشکی
其他关键词:Workshop training; Problem based learning; Community medicine; Dental students