摘要:مقدمه: آزمون OSCE روش مناسبی برای ارزشيابی صلاحيت بالينی دانشجويان میباشد. پژوهش حاضر با هدف تعيين نظرات مدرسان بالينی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در زمينه ارزشيابی بالينی به روش OSCE صورت گرفته است. روشها: در اين پژوهش توصيفی، کل اساتيد بالينی پزشکی، دندانپزشکی، پرستاری و مامايی و بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کرمان جامعه مورد مطالعه بودند (266 نفر). ميزان پاسخدهی 4/74 درصد بود. اطلاعات از طريق پرسشنامه پژوهشگر ساخته در 5 حيطه فرهنگی، امکانات، دانش فنی، زمان و ويژگیهای آزمون جمعآوری شد. دادهها با استفاده از شاخصهای پراکندگی و مرکزی بيان گرديد و با آزمونهای آماری t، ANOVA و ضريب همبستگی اسپيرمن و پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: از 198 نفر شرکتکننده در پژوهش، بيش از نيمی از آنها مذکر (1/55 درصد) با ميانگين سنی 07/4±8/41 بودند. بيشترين رتبه علمی را استادياری، رشته تحصيلی را پزشکی و ميزان تحصيلات (PhD، متخصص و فوق تخصص) تشکيل دادند. بيشترين موافقت مربوط به حيطه امکانات اجرايی (526/2±9/14) و کمترين موافقت مربوط به حيطه دانش فنی اجرايی (77/2±91/8) بود. بين نظرات مدرسان بر اساس متغيرهای ميزان تحصيلات، رشته تحصيلی، رتبه علمی، سابقه آموزش و خدمت بالينی اختلاف آماری معنیداری وجود داشت. نتيجهگيری: با توجه به يافتههای پژوهش، اگرچه موانع و مشکلاتی برای اجرای آزمون OSCE بويژه از نظر امکانات و وقتگيربودن اين روش وجود دارد، اما به علت مزايا و ويژگیهای خاص اين روش در ارزيابی مهارتهای بالينی، اين مشکلات و نقاط ضعف قابل چشمپوشی بوده و توسعه اين روش و بکارگيری آن از طريق ايجاد بستر مناسب و رفع موانع اجرايی در همه گروههای آموزشی قابل توصيه است.
其他摘要:Introduction: Objective Structured Clinical Examination (OSCE) is an appropriate method for evaluating students’ clinical competencies. This study was performed to determine the viewpoints of clinical teachers towards clinical evaluation through OSCE in Kerman University of Medical Sciences. Method: In this descriptive study, all clinical teachers in the fields of medicine, dentistry, nursing, midwifery and heath in Kerman University of Medical Sciences (N=266) were included as the study population. The response rate was 74.4%. A researcher–made questionnaire consisted of 5 domains of cultural, facilities, technical information, time, and characteristics of the test, was used for data collection. The data was analyzed using ANOVA, t-test, Spearman and Pearson correlation coefficient. Results: From 198 participants in this study, more than half of them were male (55.1%) with the mean age of 47.8±4.7. The most frequent academic rank, study discipline and university degree were assistant professor, medicine and PhD or specialty or sub-specialty, respectively. The most agreement was on the facilities domain (14.9±2.526) and the lowest agreement was related to the technical information domain (8.91±2.77). There was a difference between the viewpoints of the clinical teachers based on the variables of educational degree, discipline, academic rank, educational experience and clinical services. Conclusion: Although there are problems and barriers for performing OSCE such as lack of facilities and time consuming feature of this method, they can be handled and ignored due to the advantages of this method in clinical skills evaluation. Application of this method through providing proper grounds and overcoming its barriers is recommend for all educational programs.